mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Łuki

t. 126-127

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

1 łuk w A i Wn2

!!!   miniat: nic.         TGTU (lewy koniec łuku (podział gdzieś na początku t. 128 chyba...)

2 łuki w Wn1 (→Wf→Wa)

dwutaktowy 125-6 + lewy koniec dwutaktowego 127-128
..

Przerwanie łuku pomiędzy tymi taktami to charakterystyczna niedokładność sztycharza Wn1 (zresztą dwutaktowy łuk w t. 125-126 jest już wynikiem korekty – pozostałości pierwotnych łuków pokazują, że każdy z tych taktów był najprawdopodobniej objęty osobnym łukiem). Zapisany w A ciągły, czterotaktowy łuk przywrócono w Wn2. Patrz też t. 128-129.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Korekty łuków Koncertu f w Wn1

t. 128-129

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuk do t. 129 w A i Wn2

!!!   miniat: nic.            TGTU (prawy koniec 128 i koniec łuku w 129)

Łuk do końca t. 128 w Wn1 (→Wf→Wa)

krótszy prawy koniec 128 (do g1), najpierw nieco mniej skręcający w dół, na końcu z gustownym zaokrągleniem :)
..

Zakończenie łuku przed ostatnią nutą tego unisonowego pochodu to z pewnością niedokładność. Obie zmiany, jakim łuk A został poddany w Wn1, to deformacje typowe dla sztycharza tego wydania – podział długiego łuku i dopasowanie do struktur metrycznych.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 145-160

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez łuków l.r. w A (→Wn1→Wf)

!!!   miniat: t. 145, tylko dolna 5-linia, bez as pr.r.              Tu na kliszy 4 as pr.r. w t. 145, 149, 153 i 155 na dolnej pięciolinii (bo w innym wariancie będą na górnej –  145 EZTU)

Łuki l.r. w Wa

Wszystkie wymienione łuki od strony główek. Łuk 145 (do es 146 EZnieU1) + 149-150 według pr.r. (EZnieU1) + od es1 150 do g1 151 + 152 nad triolą + 153-4 wg pr.r. + 155-6 wg pr.r. (oba łuki, drugi do es1) + 158-9 dwutaktowy + 159 od b do f1 + 160 od przednutki do półnuty + 4 as pr.r. (145, 149, 153, 155) na górnej pięciolinii (145 EZnieU).

Łuki l.r. w Wn2

łuki jak TGTU pr.r., zawsze od strony główek: 145 do es 146 + 149-150 (2 łuki) + 152 + 153 do es 154 + 155 do es 156 + 156 do as 157 + 158-160 (ten ostatni aż do półnuty, bez łuczka przednutki) + 159 razem z kropką + 4 as pr.r. na górnej (jak w war. 22)
..

W całym tym odcinku Chopin wpisał w A tylko jeden łuk w partii l.r., w t. 146. O tym, że zrezygnował następnie z powtarzania łuków zapisanych w pr.r., świadczy zapis t. 160, rozpoczynającego nową stronę w A – w partii l.r. widać tam skreślenie łuku dochodzącego do półnuty as i sugerującego kontynuację z poprzedniego taktu. Tak więc uzupełnienie łuków, wprowadzone w całym odcinku w Wa (prócz t. 157) i Wn2, to dowolność niemal na pewno nie odpowiadająca intencji Chopina. Dodane łuki są zresztą inne w Wa niż w Wn2, gdyż w każdym z nich kopiowano łuki pr.r., które w Wa odpowiadają w zasadzie łukom Wn1, a w Wn2 – łukom A (por. t. 152, 156, 157-158 i 159).
W tekście głównym zachowujemy notację A. Bardziej skomplikowane od strony źródłowej sytuacje w t. 146-148, 148 i 154 oraz 151 omawiamy osobno.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 146-148

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

2 łuki w A i Wn2

!!!   miniat: t. 146 i triola 147, tylko górna 5-linia (as przenieść na górną pięciolinię). Na miniaturze Wn1 i Wf bez klinika.                        TGTU (2 łuki)

Łuk od b1 w Wn1

EZnieU

Łuk od es1 w Wf (→Wa)

EZnieU1
..

Połączenie łuku rozpoczynającego się w t. 146 z następnym to niewątpliwy błąd Wn1 (→Wf→Wa). Jest to jeden z wielu przykładów rażącego lekceważenia zapisu A, gdyż łuki w rękopisie są jednoznaczne. Prawidłowe łuki przywrócono w Wn2. W Wf (→Wa) do błędu Wn1 dodano niedokładny początek łuku w t. 146, co wraz z pominięciem znaku staccato w tym takcie całkowicie wypaczyło obraz frazowania początku tego tematu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 146-148

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuk w t. 146 w A

!!!   miniat: t. 146 i triola 147, tylko dolna 5-linia (bez as pr.r.). Na miniaturze Wn1 i Wf bez klinika.                        TGTU (1 łuk 146 + as pr.r. na początku 147 na swoim miejscu, na dolnej)

Łuk nad triolą w t. 146 w Wn1

tylko ten łuk + as pr.r. 147 na dolnej (jak TGTU)

Bez łuku w Wf

Tu tylko as pr.r. na swoim miejscu

Łuk w t. 146-147 w Wa

EZnieU1 (dwutaktowy)

Łuki w t. 146-148 w Wn2

TGTU 146 + EZnieU 147-8 (do es)
..

W tekście głównym uwzględniamy tylko łuk wpisany przez Chopina w A – patrz t. 145-160. Wersje Wn1 i Wf są zapewne błędne, a Wa i Wn2 – dowolne.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn