|
|
!!! miniat: t. 145, tylko dolna 5-linia, bez as pr.r. Tu na kliszy 4 as pr.r. w t. 145, 149, 153 i 155 na dolnej pięciolinii (bo w innym wariancie będą na górnej – 145 EZTU) |
|
|
Łuki l.r. w Wa Wszystkie wymienione łuki od strony główek. Łuk 145 (do es 146 EZnieU1) + 149-150 według pr.r. (EZnieU1) + od es1 150 do g1 151 + 152 nad triolą + 153-4 wg pr.r. + 155-6 wg pr.r. (oba łuki, drugi do es1) + 158-9 dwutaktowy + 159 od b do f1 + 160 od przednutki do półnuty + 4 as pr.r. (145, 149, 153, 155) na górnej pięciolinii (145 EZnieU). |
|
|
Łuki l.r. w Wn2 łuki jak TGTU pr.r., zawsze od strony główek: 145 do es 146 + 149-150 (2 łuki) + 152 + 153 do es 154 + 155 do es 156 + 156 do as 157 + 158-160 (ten ostatni aż do półnuty, bez łuczka przednutki) + 159 razem z kropką + 4 as pr.r. na górnej (jak w war. 22) |
W całym tym odcinku Chopin wpisał w A tylko jeden łuk w partii l.r., w t. 146. O tym, że zrezygnował następnie z powtarzania łuków zapisanych w pr.r., świadczy zapis t. 160, rozpoczynającego nową stronę w A – w partii l.r. widać tam skreślenie łuku dochodzącego do półnuty as i sugerującego kontynuację z poprzedniego taktu. Tak więc uzupełnienie łuków, wprowadzone w całym odcinku w Wa (prócz t. 157) i Wn2, to dowolność niemal na pewno nie odpowiadająca intencji Chopina. Dodane łuki są zresztą inne w Wa niż w Wn2, gdyż w każdym z nich kopiowano łuki pr.r., które w Wa odpowiadają w zasadzie łukom Wn1, a w Wn2 – łukom A (por. t. 152, 156, 157-158 i 159).
W tekście głównym zachowujemy notację A. Bardziej skomplikowane od strony źródłowej sytuacje w t. 146-148, 148 i 154 oraz 151 omawiamy osobno.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn
notacja: Łuki