Strona:
Źródło tekstu:
s. 7, t. 64-87
Tekst główny
Prezentacja
Filtrowanie
Kopiuj link
PDF
Tekst główny
t. 69
Wersja Wn2 (→Wn3,WfSB) z E i e w 2. połowie taktu jest niemal na pewno dowolną adiustacją, wprowadzoną przypuszczalnie przez analogię do t. 65. Wersja ta jest sprzeczna nie tylko z ApI i A (→Wn1→Wf,Wa), ale i z Mozartowskim oryginałem. Por. także odpowiednie fragmenty 2. wariacji i finału (t. 141 i 280-281).
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wn
notacja: Wysokość
Brakujące oznaczenia na źródłach:
ApI, A, Wn1, Wn2, Wn3, WfSB, Wf2, Wa1, Wa2, Wa3, Wf1