Zagadnienia : Adiustacje Wa
t. 1
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Fakt, że Chopin nie podał w tytule Wariacji ani kompozytora, ani tytułu opery, z której pochodzi temat, świadczy o olbrzymiej popularności tego duetu w muzycznym świecie Warszawy i Wiednia. Odpowiednie informacje dodał angielski wydawca, okraszając przy okazji tytuł kilkoma efektownymi zwrotami – utwór określono jako "hołd dla Mozarta" (Hom[m]age à Mozart), wariacje są "wielkie i błyskotliwe" (Grandes variations brillantes), a duet z Don Giovanniego ulubiony (Duo favorit). Z pretensjonalnymi, dowolnymi tytułami, stosowanymi w wydawnictwach Wessla Chopin starał się w późniejszych latach walczyć, raczej zresztą nieskutecznie – por. list do Fontany z 9 X 1841: "jeżeli on [Wessel] potracił na moich kompozycjach, to zapewne dla głupich tytułów, jakie podawał mimo mojego zakazu i mimo zekpania kilkakrotnego pana Stapeltona; że gdybym był mojego głosu duszy słuchał, to bym mu był nic więcej nie posyłał po owych tytułach.". Można na tej podstawie sądzić, że także zmiany dedykacji nie były uzgadniane z Chopinem, choć w tej materii ślady ewentualnych protestów kompozytora nie zachowały się. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Dedykacje |
|||||||||||||||||
t. 4
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Wersję A (→Wn1) uważamy za pomyłkową, na co wskazuje partia orkiestry – F w wiolonczelach i kontrabasach występuje zarówno w późniejszej wersji ApI, jak i w głosach Wn i Wf. Prawidłowa wersja Wf to niemal na pewno efekt korekty Chopina, przypuszczalnie wprowadzonej jeszcze na egzemplarzu Wn1, który służył za podkład do tego wydania, gdyż nie widać śladów zmian w druku. Poprawki w Wn2 (→Wn3,WfSB) i Wa2 (→Wa3) można uznać za adiustacje na podstawie głosów orkiestrowych. W przypadku Wn2 możliwa jest również korekta Chopina, którego udział w przygotowaniu tego wydania jest w ogólności wątpliwy, ale w ograniczonym zakresie niewykluczony. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn |
|||||||||||||||||
t. 8
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Wersja ApI to pierwotna redakcja partii basowej w tym takcie. W tekście głównym uwzględniamy dolne nuty oktaw dodane – niemal na pewno przez Chopina – w korekcie Wf1. Uzupełnienie to wprowadzono także w Wa3, zapewne na podstawie Wf2. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf , Zmiany rejestru basu , Skrótowy zapis oktaw |
|||||||||||||||||
t. 11
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W tekście głównym dodajemy ostrzegawczy przed f. W Wa znak dodano później, przed f1 w pr.r. W przedostatniej oktawie l.r. A ma tylko przed górną nutą. Oczywistą niedokładność poprawiono w Wn (→Wf,Wa). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Niedokładności A |
|||||||||||||||||
t. 14
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W tekście głównym zachowujemy niejednoznaczny skrót Chopinowski leggier. Redakcja uważa za najprawdopodobniejsze jego rozwinięcie formę przysłówkową leggier(a)mente, której Chopin użył kilkakrotnie w innych wczesnych utworach (por. np. Koncert f op. 21, cz. III, t. 81). Inna możliwość to leggierissimo, które jednak Chopin skracał jako leggieriss. – por. t. 55 i 367. Leggiero Wa niemal na pewno nie odpowiada dosłownie zamysłowi Chopina, ale w praktyce, jako równoznaczne z leggiermente, może być uważane za jednoznaczną wersję Chopinowskiego skrótu. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |