mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez nuty w ApI

es2 w A (→Wn→Wf,WfSB), odczyt dosłowny

! miniat: wycinek od akordu F-c1-a1 do ćwierćnuty es1, obie pięciolinie.                      EZnieU = 2 pauzy ćwierćnutowe + sf + ćwierćnuta z fermatą

es1 w Wa

tr = EZnieU1 = 2 pauzy ćwierćnutowe (górne) + ćwierćnuta, sf i fermata,                    red = EZnieU2 = analogiczny zestaw jak w tr

es1 proponowane przez redakcję

EZTU = 2 pauzy ćwierćnutowe + sf + ćwierćnuta bez bemola i akcentu + fermata
..

W A (→Wn→Wf) brzmienie ostatniej ćwierćnuty przed końcowym pasażem może budzić wątpli­wości, gdyż Chopin zanotował ją na górnej pięciolinii, na której w tym miejscu obowiązuje już przenośnik oktawowy. Odczytana dosłownie brzmi ona więc es2. Takie rozumienie tego zapisu kłóci się jednak wyraźnie z układem graficznym partii l.r., w którym nuta ta i poprzedzające dwie pauzy zapisane są na jednym poziomie, wypa­da­jącym pomiędzy górnymi nutami akordu F-c1-a1. Relację tę, zachowaną w naszym wydaniu, uwa­ża­my za kluczową w interpretacji tego miejsca, gdyż dowodzi ona, że pisząc omawiane es1, Cho­pin  w y p e ł n i a ł  brzmienie akordu  l e w e j  ręki, a powodującego dwuznaczność wejścia w zakres przenośnika oktawowego odnoszącego się do  p r a w e j  ręki w ogóle nie brał pod uwagę. W tekście głównym umieszczamy to es1 na dol­nej pięciolinii, co eliminuje ewentualne nieporo­zumienia. Podobne rozwiązanie zastosowano także w Wa, w którym jednak na dolnej pię­ciolinii zapisano także cały poprzedni akord l.r. – f-c1-a1.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Począwszy od akordu f-c1-a1 partia l.r. zapisana jest w Wa na dolnej pięciolinii w kluczu wiolinowym. Klucza tego nie odwołano aż do końca taktu, co jest oczywistym przeoczeniem. Notację tę odtwarzamy w transkrypcji graficznej (wersja "transkrypcja"). W transkrypcji merytorycznej ("redakcja") dopasowujemy układ Wa do pozostałych źródeł, w których zmiany kluczy nie występują. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Błędy wynikające z poprawek

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez akordu w ApI

Półnuta c1 w A (→Wn1→Wn2)

! miniat: wycinek A, partia l.r. od akordu f-c-a1 do ćwierćnuty es1.                      Tu EZTU = akord f-c-a1, ale bez kropki c1

Półnuta a1 w Wf

EZTU akordu f-c1-a1, ale bez kropki przy a1

Półnuta c1 z pauzą w Wa

tr = EZnieU1 = klucz, akord i dolna pauza;                  red = EZTU akordu f-c1-a1, ale bez kropki c1 + pauza dolna EZnieU2

Cała nuta a1 w WfSB

EZnieU2 tyko akord f-c1-a1 (z laseczką tylko dla kwinty)

Półnuty f i c1 w Wn3

EZTU akordu f-c1-a1, ale bez 2 dolnych kropek

3 półnuty z kropką proponowane przez redakcję

EZTU akordu
..

Zróżnicowanie wartości rytmicznych akordu zapisanego na jednej laseczce nie jest czymś niezwykłym u Chopina. W tym jednak miejscu można mieć wątpliwości, czy brak w A (→Wn1→Wn2,WfSB) kropki przedłużającej c1 nie jest skutkiem nieuwagi. Ewentualne puszczenie tego klawisza wcześniej nie wpływa tu na brzmienie, gdyż cały czas należy trzymać pedał wzięty na początku taktu. Można jeszcze rozważyć ułatwienie zagrania ćwierćnuty es1 lub chęć wskazania, że to es1 wypada już po dwóch ćwierćnutach, a nie po trzech. Żaden z tych powodów nie wydaje się przekonujący, toteż w tekście głównym dodajemy odpowiednią kropkę.
W innych wydaniach notacja tego akordu zawiera pomyłki lub adiustacje:

  • w Wf pominięto kropkę przedłużającą a1, a dodano tę przy c1;
  • w Wa dodano pauzę ćwierćnutową po półnucie c1;
  • w WfSB zapisana na górnej pięciolinii punktowana półnuta a1 nie ma laseczki, przez co wygląda jak cała nuta (w tym wydaniu główki półnut i całych nut nie różnią się od siebie);
  • w Wn3 oprócz kropki po c1 pominięto także tę po f.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn

t. 94

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

leggier. w A (→Wn→Wf,WfSB)

EZTU

leggiero w Wa

! miniat: wycinek Wa1
..

W tekście głównym zachowujemy niejedno­znaczny skrót Chopinowski leggier., gdyż wszystkie możliwe jego rozwinięcia mają bardzo podobne znaczenie. Redakcja za najprawdopodobniejszą uważa formę przysłówkową leggier(a)mente. Równoznaczna forma przymiotnikowa leggiero (występująca w Wa) zawiera tyle samo znaków co użyty skrót, więc najprawdopodobniej nie była zamierzona przez Chopina.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 108

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

es2 w ApI, A (→Wn→Wf,WfSB) i Wa2 (→Wa3)

Wf,Wa2-3 = EZTU

e2 w Wa1 (→Wa2)

EZnieU
..

Inaczej niż w t. 103, w A (→Wn→WfSB) nie ma  ostrzegawczego przed es2. Bemol dodano w Wf, być może na polecenie Chopina, natomiast w Wa1 wstawiono w tym miejscu  podwyższający es2 na e2. Wersja ta, sama w sobie możliwa, jest jednak z pewnością błędna, o czym świadczy – abstrahując od zgodnej wersji pozostałych źródeł – porównanie z analogicznymi t. 104, 120 i 124. Tę błędną adiustację (a może po prostu pomyłkę) sprostowano dopiero w Wa3, zmieniając  na .

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Znaki ostrzegawcze , Adiustacje Wf