mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 50

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Różne akcenty w A

! miniat: wycinek te 3 miary (2-4), tylko górna 5-linia.              EZnieU

Akcenty długie w Wn1 (→Wn2,Wf)

EZTU

Krótkie akcenty w WfSB

zamiast długich

Pionowe akcenty w Wa

Bez znaków w Wn3
..

Odtwarzamy notację A, w której długości akcentów regularnie maleją, co może sugerować np. zmniejszanie ich siły wraz z calando. Tego rodzaju pisownię plastyczną odnajdujemy w bardziej rozbudowanej postaci w Polonezie f WN 12, w autografie którego w t. 79 pojawia się oznaczony diminuendo postęp 6 nut opatrzonych coraz krótszymi akcentami. Przy trzech tylko akcentach nie jest jednak pewne, czy Chopin rzeczywiście chciał w ten sposób zasugerować pianiście jakąś ideę wykonawczą, toteż w tekście głównym interpretujemy te znaki standardowo, jako niedokładnie zapisane akcenty długie. Tak też odtworzono je w Wn1 (→Wn2,Wf1). Krótkie akcenty w WfSB i pionowe w Wa to dowolne zmiany, a pominięcie znaków w Wn3 – błąd.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Niedokładności A

t. 55-61

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ćwierćnuty po półnutach w ApI i A (→Wn→WfSB)

! miniat: wycinek A (zastąpić ten co jest) t. 55, obie pięciolinie.                 TGTU cała strona = ćwierćnuty z kropką na 2. i 6. ósemce taktów

Ćwierćnuty po półnutach w ApI i A (→Wn→WfSB)

! miniat: jak war_11.                EZTU, 3. linia 58A_red

Ćwierćnuty razem z półnutami w Wa

EZnieU prócz 3. linijka, 6. nuta, która EZnieU1

Ćwierćnuty razem z półnutami w Wa

EZnieU cała strona (zrobione 55)

Różne rytmy w Wf

EZnieU na początku 55 i 60, poza tym TGTU

Różne rytmy w Wf

EZnieU na początku 55 i 60, poza tym TGTU oprócz 58, gdzie 58A_red
..

Inaczej niż w t. 16-17 i następnych, w Wn rozplanowanie nut l.r. jest tu prawidłowe, pokazujące wyraźnie 4 uderzenia w każdej półtaktowej figurze (jedynie na początku t. 60 druga nuta – ćwierćnuta z kropką – zapisana jest zbyt blisko półnuty, co rozpatrywane bez kontekstu całego tego fragmentu mogłoby budzić wątpliwości). Mimo to w Wf w 2 miejscach, właśnie na początku t. 60 i przedtem na początku t. 55, ćwierćnutę z kropką dołączono do półnuty, sugerując ich równoczesne uderzenie (taki sam błąd popełniono jeszcze na początku t. 62). W WfSB rozplanowanie l.r. jest w wielu miejscach niedokładne, ale są to wyraźne usterki z niestaranności, niewpływające, jak się wydaje, na zrozumienie struktury rytmicznej tych taktów. Najdalej idące zniekształcenie wprowadzono w Wa, w którym we wszystkich miejscach punktowane ćwierćnuty tworzą zbitkę z poprzedzającymi półnutami, co nakazuje ich jednoczesne wykonanie (także w t. 62).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Adiustacje Wf

t. 62

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ćwierćnuty po półnutach w ApI i A (→Wn→WfSB)

! miniat: wycinek A ten takt, obie pięciolinie.                 TGTU cały takt = ćwierćnuty z kropką na 2. i 6. ósemce

Ćwierćnuty razem z półnutami w Wa

EZnieU w całym takcie

Różne rytmy w Wf

EZnieU na początku taktu, poza tym TGTU
..

Tak jak w poprzednich taktach, sztycharz (adiu­stator?) Wa zmienił rozplanowanie nut l.r., tak iż wydaje się, że punktowane ćwierćnuty a i b mają być grane równocześnie z półnutami f. Początek tego taktu to również jedno z miejsc, w których tę błędną pisownię wprowadzono także w Wf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

es2 w ApI i A (→Wn→Wf,WfSB), odczyt dosłowny

! miniat: wycinek od akordu F-c1-a1 do ćwierćnuty es1, obie pięciolinie.                      EZnieU = 2 pauzy ćwierćnutowe + sf + ćwierćnuta z fermatą

es1 w Wa

tr = EZnieU1 = 2 pauzy ćwierćnutowe (górne) + ćwierćnuta, sf i fermata,                    red = EZnieU2 = analogiczny zestaw jak w tr

es1 proponowane przez redakcję

EZTU = 2 pauzy ćwierćnutowe + sf + ćwierćnuta bez bemola i akcentu + fermata
..

W A (→Wn→Wf) brzmienie ostatniej ćwierćnuty przed końcowym pasażem może budzić wątpliwości, gdyż Chopin zanotował ją na górnej pięciolinii, na której w tym miejscu obowiązuje już przenośnik oktawowy. Odczytana dosłownie brzmi ona więc es2. Takie rozumienie tego zapisu kłóci się jednak wyraźnie z układem graficznym partii l.r., w którym nuta ta i poprzedzające dwie pauzy zapisane są na jednym poziomie, wypadającym pomiędzy górnymi nutami akordu F-c1-a1. Relację tę – zachowaną w naszym wydaniu – uważamy za kluczową w interpretacji tego miejsca, gdyż dowodzi ona, że pisząc omawiane es1, Chopin  w y p e ł n i a ł  brzmienie akordu  l e w e j  ręki, a powodującego dwuznaczność wejścia w zakres przenośnika oktawowego odnoszącego się do  p r a w e j  ręki w ogóle nie brał pod uwagę. W tekście głównym umieszczamy to es1 na dolnej pięciolinii, co eliminuje ewentualne nieporozumienia. Podobne rozwiązanie zastosowano także w Wa, w którym jednak na dolnej pięciolinii zapisano także cały poprzedni akord l.r., f-c1-a1.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Począwszy od akordu f-c1-a1 partia l.r. zapisana jest w Wa na dolnej pięciolinii w kluczu wiolinowym. Klucza tego nie odwołano aż do końca taktu, co jest oczywistym przeoczeniem. Notację tę odtwarzamy w transkrypcji graficznej (wersja "transkrypcja"). W transkrypcji merytorycznej ("redakcja") dopasowujemy układ Wa do pozostałych źródeł, w których zmiany kluczy nie występują. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Błędy wynikające z poprawek