mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 18-29

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ćwierćnuty po półnutach w ApI i A (→Wn)

! miniat: wycinek A , obie pięciolinie.                 TGTU = ćwierćnuty z kropką na 2. i 6. ósemce taktów na całej stronie

Różne rytmy w Wf1

EZnieU (zrobione tylko 18-19), oprócz 19, 23 i 2. połowy 28, gdzie TGTU

Ćwierćnuty na ogół po półnutach w WfSB

! miniat: wycinek, t. 18 i pół 19, obie pięciolinie.                 TGTU = ćwierćnuty z kropką na 2. i 6. ósemce taktów oprócz d-f w t. 26, gdzie zbitka jak EZnieU

Ćwierćnuty razem z półnutami w Wa

EZnieU cała strona (zrobione 18-19)
..

Tak jak to opisano w uwadze do t. 16-17, zapis legata harmonicznego w partii l.r. spowodował niezrozumienie rytmu przez sztycharza Wn1-2, tak iż dopiero po korektach w druku notacja stała się mniej więcej zgodna z A. Mimo iż na ogół ćwierćnuty z kropką są odseparowane od półnut, tam gdzie w pr.r. nie ma drobniejszych wartości rytmicznych, odstępy są bardzo małe, a w 2. połowie t. 18 nuty niemal się stykają. Spowodowało to wyraźnie błędne zapisy Wf i Wa:

  • w Wf1 niewątpliwie poprawny zapis występuje tylko w t. 19 i 23 oraz w 2. połowie t. 28;
  • w WfSB tylko 1. połowa t. 26 stanowi wyjątek w na ogół poprawnym zapisie;
  • w Wa błędne zbitki półnut z punktowanymi ćwierćnutami wprowadzono we wszystkich taktach.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf

t. 25

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

e w A, Wf, WfSB i Wn3

es w Wn1 (→Wn2,Wa)

bemol es w 2. połowie taktu
..

Wersja Wn1 (→Wn2,Wa) z es jest niemal na pewno błędna – nie ma żadnych śladów usuwania , mimo że w tym i w sąsiednich taktach widoczne są liczne ślady korekt (w Wn2 bardzo wyraźne) związanych z błędnym odczytaniem rytmu partii l.r. Pominięty  dodano w Wf i WfSB.
W Wa zadiustowano wersję Wn1, usuwając  przed es w 2. połowie taktu, niepotrzebny wobec braku  na początku taktu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf

t. 25-28

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

4 dłuższe i 3 krótsze łuki w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek, tylko górna 5-linia, t. 26-27 do sf.            t. 25-6 TGTU, 27-8 – końcówki nieco w lewo, pod 3. przednutkę (zrobony EZnieU pierwszy 27)

7 dłuższych łuków w A, interpretacja kontekstowa

TGTU

6 krótszych łuków w Wn1 (→Wn2)

bez drugiego 26, reszta jak ten EZnieU

7 krótszych łuków w Wf, Wa i Wn3

wszystkie jak ten EZnieU
..

Łuczki pod grupami przednutek mają w A różny zasięg, są to jednak z pewnością przypadkowe niedokładności, powiększające się w miarę powtarzania podobnych znaków. Pierwsze 4 łuki świadczą, że Chopin miał niemal na pewno na myśli łuki dochodzące do odpowiednich nut głównych i tę interpretację przyjmujemy w tekście głównym.
W wydaniach łukami objęto tylko przednutki, a ponadto w Wn1 (→Wn2) przeoczono drugi łuk w t. 26 (uzupełniony w pozostałych wydaniach).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf

t. 25

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Krótkie akcenty w A (prawdopodobna interpretacja→Wn)

! miniat: wycinek Wn1, ten takt, tylko dolna 5-linia.                 TGTU = 2 krótkie akcenty 

Akcenty długie w A, możliwa interpretacja

! miniat: wycinek A.                     2 długie zamiast krótkich

Bez znaków w Wf

Pionowe akcenty w Wa
..

Akcenty w A są krótsze od tych nad nutami basowymi w tym takcie, ale różnica jest na tyle mała, że nie jest pewne, jakie znaki Chopin chciał tu widzieć.
Brak znaków w obu Wf jest albo przeoczeniem, albo adiustacją – ta druga możliwość wydaje się prawdopodobna zwłaszcza w przypadku WfSB, które było oparte na Wn2 i to w ostatnim okresie jego obecności na rynku, gdy zużycie płyt musiało być już co najmniej takie jak w egzemplarzu prezentowanym w naszym systemie. Widząc bardzo wyraźne zarysy usuwanych elementów, uznano być może, że akcenty nad d1 to ślady pierwotnych, błędnie umieszczonych znaków, a obowiązują jedynie akcenty na nutach basowych. W każdym razie, ewentualna Chopinowska korekta Wf1 wydaje się mniej prawdopodobna niż jedna z powyższych możliwości.
Zmiana kroju akcentów nad d1 na pionowe to charakterystyczna dowolność Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wf

t. 25-27

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Akcenty długie w A (→Wn→Wf)

! miniat: wycinek t. 25, tylko dolna 5-linia.                TGTU = 5 długich

Pionowe akcenty w Wa

5 zamiast długich
..

Pięć akcentów nad kolejnymi podstawami basowymi ma w A różną, malejącą długość, jednak widać, że jest to niedokładność zapisu, gdyż tylko ostatni z nich można by w innym kontekście uznać za krótki. W Wn1 (→Wn2,Wf) akcenty również nie są jednakowe, ale i tu jest to zapewne spowodowane czynnikami natury graficznej – najkrótszy znak, nad es, jest wciśnięty pomiędzy nuty górnego głosu i nie mógł być dłuższy. Długie są także akcenty w Wn3, a i te w WfSB można za takie uznać. Natomiast w Wa zastąpiono akcenty poziome pionowymi, co jest częstą dowolnością wydawnictw Wessla, podobnej zmiany dokonano np. w całej tej linijce, jeszcze w t. 25 (patrz sąsiednia uwaga) i 27.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa