mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Przeoczenia znaków aktualnej tonacji

t. 154

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W A (→Wn1→Wn2,Wf,Wa) Chopin przeoczył  podwyższający es1 na e1 w akordzie alternatywnego akompaniamentu, mimo jego obecności w ApI. Znak dodano następnie tylko w WfSB i Wn3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 189

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 w ApI

EZnieU1
..

Tak jak w t. 184 i 188, w żadnym ze źródeł nie ma znaku precyzującego brzmienie górnej nuty mordentu. Panująca w t. 184-190 tonacja F-dur nakazuje użycie e, co w tekście głównym sygnalizujemy kasownikiem.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji

t. 261

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

We wcześniejszej wersji wstawki ilustrującej partię orkiestry – patrz uwaga powyżej – ani w Af, ani w A nie ma  podwyższającego as na a. Odpowiedni znak znajduje się w partii II skrzypiec w ApI i głosach orkiestrowych. Błąd został poprawiony tylko pośrednio – w późniejszej wersji tej wstawki, dodanej w korekcie Wf1, występuje a1 z .

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A

t. 265

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W ApI, Af i A (→Wn1→Wa1→Wa2) nie ma obniżającego c2 na ces2. Oczywiste niedopatrzenie Chopina poprawiono w Wf1, Wn2 (→Wn3,WfSB) i Wa3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf

t. 277

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Przed 7. szesnastką nie ma znaku chromatycznego ani w ApI, ani w A (→Wn→Wf1,Wa,WfSB). Akord F-dur leżący u podstawy tego miejsca jest tu jednak – dzięki akordom C7 występującym zarówno bezpośrednio przed, jak i po nim – chwilową toniką, co wymaga użycia e2, a nie es2. Konkluzję tę potwierdza również t. 285 – w orkiestrowej wersji tej frazy wszystkie źródła mają e2(3). Oczywisty w tym kontekście błąd został jednak poprawiony tylko w korekcie Wf2, prawdopodobnie na polecenie Chopina.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf