Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 28-29

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 w A

! miniat: wycinek od c4 do g3, tylko górna 5-linia.                EZTU = sf + 

 w Wn (→WfSB)

EZTU sf + EZnieU widły

Akcent długi w Wf1

EZnieU2 = sf + akcent długi 

Akcent w Wa

EZTU sf + EZnieU1 akcent

..

W wyniku pozornie nieznacznych przesunięć widełek  najpierw w Wn, a następnie w Wf1 i Wa, w tych ostatnich wydaniach znak przybrał formę akcentu, osobnego lub skojarzonego ze , na c4. Odbiega to dość znacznie od zapisu A, w którym znak dotyczy raczej motywu b3-g3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Niedokładności Wa

t. 30-32

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ćwierćnuty po półnutach w ApIA (→WnWfSB)

! miniat: wycinek A, obie pięciolinie.                 TGTU cała linijka = ćwierćnuty z kropką na 2. i 6. ósemce taktów

Różne rytmy w Wf

jak przedtem EZnieU, oprócz 2. połowy 30 i 1. połowy 32, gdzie TGTU

Ćwierćnuty razem z półnutami w Wa

jak przedtem (poprzednia strona) EZnieU cała linijka

..

Tak jak poprzednio, w Wf, a zwłaszcza w Wa zniekształcono zapis akompaniamentu przez umiejscowienie niektórych (Wf) lub wszystkich (Wa) ćwierćnut z kropką tuż obok półnut, co sugeruje ich równoczesne wykonanie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf

t. 50

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Różne akcenty w A

! miniat: wycinek te 3 miary (2-4), tylko górna 5-linia.              EZnieU

Akcenty długie w Wn1 (→Wn2,Wf)

EZTU

Krótkie akcenty w WfSB

zamiast długich

Pionowe akcenty w Wa

Bez znaków w Wn3

..

Odtwarzamy notację A, w której długości akcentów regularnie maleją, co może sugerować np. zmniejszanie ich siły wraz z calando. Tego rodzaju pisownię plastyczną odnajdujemy w bardziej rozbudowanej postaci w Polonezie f WN 12, w autografie którego w t. 79 pojawia się oznaczony diminuendo postęp 6 nut opatrzonych coraz krótszymi akcentami. Przy trzech tylko akcentach nie jest jednak pewne, czy Chopin rzeczywiście chciał w ten sposób zasugerować pianiście jakąś ideę wykonawczą, toteż w tekście głównym interpretujemy te znaki standardowo, jako niedokładnie zapisane akcenty długie. Tak też odtworzono je w Wn1 (→Wn2,Wf1). Krótkie akcenty w WfSB i pionowe w Wa to dowolne zmiany, a pominięcie znaków w Wn3 – błąd.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Niedokładności A

t. 62

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ćwierćnuty po półnutach w ApI i A (→WnWfSB)

! miniat: wycinek A ten takt, obie pięciolinie.                 TGTU cały takt = ćwierćnuty z kropką na 2. i 6. ósemce

Ćwierćnuty razem z półnutami w Wa

EZnieU w całym takcie

Różne rytmy w Wf

EZnieU na początku taktu, poza tym TGTU

..

Tak jak w poprzednich taktach, sztycharz (adiu­stator?) Wa zmienił rozplanowanie nut l.r., tak iż wydaje się, że punktowane ćwierćnuty a i b mają być grane równocześnie z półnutami f. Początek tego taktu to również jedno z miejsc, w których tę błędną pisownię wprowadzono także w Wf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Tylko staccato w ApI

staccato ma leggier. w A (→WnWfSB)

! miniat: wycinek, te 3 słowa, tylko górna 5-linia.          EZTU

staccato leggiero w Wf

EZnieU2

staccato ma leggiero w Wa

..

W tekście głównym zachowujemy rozbudowaną wskazówkę wykonawczą w wersji A (→WnWfSB). W pozostałych wydaniach Chopinowski, nie do koń­ca jasny skrót leggier. zastąpiono przez leg­gie­ro, co najprawdopodobniej odpowiada znacze­niem ale nie formą określeniu przewidywanemu przez Chopina – patrz uwaga do t. 14. Przy tym w Wa zastosowano więcej skrótów, a w Wf1 (→Wf2) pominięto 'ma', zmiany te niemal na pewno są następstwem adiustacji lub niedokład­ności sztycharza.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Niedokładności A