Zagadnienia : Akcenty długie
|
t. 45-46
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Akcent w t. 45 jest w A typowym akcentem długim. Jest to mniej oczywiste w t. 46, wydaje się jednak prawdopodobne, że skrócenie i przesunięcie początku znaku w tym takcie wynika z umieszczenia bezpośrednio przed nim oznaczenia kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wa , Niedokładności WfSB |
|||||||||||||||||
|
t. 47-48
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W A nie jest oczywiste, jakie akcenty – krótkie czy długie – Chopin miał na myśli na 2. mierze tych taktów. Przyjmujemy, że tylko wyraźnie większy znak w t. 48 jest akcentem długim. Tak też to odtworzono w Wn1 (→Wn2), natomiast w Wf różnica między znakami wydaje się zbyt mała, by uznać ją za znaczącą. Jednakowe znaki wprowadzono w Wa (krótkie) i Wn3 (długie). Brak akcentu w t. 47 to niewątpliwy błąd sztycharza WfSB. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Błędy WfSB |
|||||||||||||||||
|
t. 49
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Skrócenie akcentu długiego to częsta niedokładność Chopinowskich pierwszych wydań. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa , Niedokładności WfSB |
|||||||||||||||||
|
t. 50
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Odtwarzamy notację A, w której długości akcentów regularnie maleją, co może sugerować np. zmniejszanie ich siły wraz z calando. Tego rodzaju pisownię plastyczną odnajdujemy w bardziej rozbudowanej postaci w Polonezie f WN 12, w autografie którego w t. 79 pojawia się oznaczony diminuendo postęp 6 nut opatrzonych coraz krótszymi akcentami. Przy trzech tylko akcentach nie jest jednak pewne, czy Chopin rzeczywiście chciał w ten sposób zasugerować pianiście jakąś ideę wykonawczą, toteż w tekście głównym interpretujemy te znaki standardowo, jako niedokładnie zapisane akcenty długie. Tak też odtworzono je w Wn1 (→Wn2,Wf1). Krótkie akcenty w WfSB i pionowe w Wa to dowolne zmiany, a pominięcie znaków w Wn3 – błąd. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Niedokładności A |
|||||||||||||||||
|
t. 63
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Akcent długi dodany w Wn1 można by uważać za adiustację lub nawet korektę Chopina, gdyby nie pojawiające się w tym samym miejscu kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wn |
. Oba znaki odtworzono niemal bez zmian w 
. Opatrzony tą wskazówką dynamiczną akord stanowi zakończenie długiego, trwającego od początku tego rozszerzonego taktu diminuenda, tak iż zaakcentowanie go byłoby sprzeczne z wyraźnie przez Chopina wskazaną ideą całkowitego wyciszenia i uspokojenia muzyki. Redakcja uważa za prawdopodobne, że doszło tu do pomyłki "symetrycznego odbicia" – akcent, który miał być umieszczony pod laseczką ćwierćnuty es1 po półnutowym akordzie, wydrukowano nad laseczką kwinty F-c przed tym akordem. Biorąc to pod uwagę, akcentu tego w tekście głównym nie podajemy.