mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności A

t. 30

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W A brakuje kilku niezbędnych lub wskazanych znaków chromatycznych – w l.r.  obniżającego g1 na ges1, w pr.r. bemoli obniżających g2 na ges2 i c2 na ces2 oraz  przed f2. W Wn (→Wf,Wa) dodano tylko znak w l.r.
W tekście głównym uzupełniamy wyżej wymienione znaki i dodajemy  ostrzegawczy przed d3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 35-36

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

"Nonszalancka" notacja chromatyczna A – brakuje przynajmniej 4 znaków w pr.r. i 7 w lewej – mimo że nie prowadzi do żadnych wątpliwości tekstowych, wymaga jednak uzupełnień, co w pewnym stopniu zrobiono już w pierwszych wydaniach. Biorąc pod uwagę odmienną od naszej konwencję w przypadku partii pr.r. na 4. mierze t. 35, znaki na górnej pięciolinii uporządkowano już w Wn1, łącznie z dodaniem ostrzegawczego  przed d1 na początku t. 35 i usunięciem niepotrzebnie powtórzonego  przed h1 na początku 2. połowy t. 36. Natomiast zapis partii l.r. można uznać za niewymagający uzupełnień tylko w WfSB i Wa (w każdym z nich inny).
W tekście głównym dodajemy znaki pr.r. na 4. mierze t. 35; zrobiono to także w Wn3. Patrz też uwaga na początku 2. połowy t. 36.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Poprawki A , Znaki ostrzegawcze , Niedokładności A

t. 39-40

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Podobnie jak w t. 35-36, Chopin pominął w A niektóre niezbędne znaki chromatyczne przede wszystkim w t. 40 –  des2 i  e2 w pr.r. oraz  e1 i  des2 w l.r. (użycie znaków w t. 39 jest ze względu na przenośnik oktawowy nie w pełni skodyfikowane, co powoduje, że  przed e3 i  przed des2 można uznać za niekonieczne). Wszystkie potrzebne znaki – z zastrzeżeniem jak w nawiasie powyżej – dodano już w Wn1 (→Wf1,Wa,Wn2→Wn3). W Wa dodano jeszcze  des2 przed 6. szesnastką t. 39.
W WfSB powtórzono znaki Wn1, z tym że przed 6. szesnastką t. 39 umieszczono  zamiast , co dało błędne es1, a przed 8. szesnastką tego taktu dodano  des2, co nie ma sensu – znak, jeśli już uzna się go za potrzebny, powinien się znaleźć przed 6. szesnastką.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Niedokładności A

t. 43-44

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Podobnie jak w t. 35-36 i 39-40, Chopin pominął w rękopisach niektóre z potrzebnych znaków chromatycznych, w tym wypadku tylko bemoli. W ApI brakuje  przed 14. szesnastką t. 43 (ges2) i 10. szesnastką t. 44 (ges), a w A przed 14. szesnastką t. 43 (ges2) oraz 8. i 20. szesnastką t. 44 (ges1 i ges). Wszystkie pominięte w A znaki dodano już w Wn1, co powtórzono w pozostałych wydaniach. W tekście głównym pomijamy niepotrzebne powtórzenia.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 45-46

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Różne akcenty w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek kombinowany, tylko dolna 5-linia, 2 triole 45 + odpowiedni motyw l.r. 46.                     EZnieU 45 i EZTU 46

Akcenty długie w A, możliwa interpretacja

podwójna miniat Corel;           2 x EZnieU

Krótkie akcenty w Wn1 (→Wf,Wn2→WfSB)

2 krótkie = EZTU

Krótki akcent w t. 46 w Wn3

EZTU tylko 46

Pionowy akcent w t. 46 w Wa

EZnieU1
..

Nie jest jasne, czy akcenty nad oktawami B1-B i B-b miały być w zamyśle Chopina długie czy krótkie, gdyż mimo ściśle analogicznej sytuacji znaki w A mają różną długość. W tekście głównym proponujemy akcenty długie, gdyż akcent A w t. 46 można za taki uznać – także akcent nad es2 w pr.r. jest krótszy niż jego odpowiednik w t. 45. Wersję A odczytaną dosłownie oraz krótkie akcenty w Wn1 (→Wf,Wn2→WfSB) można jednak uważać za równorzędne warianty. W tej ostatniej wersji różnica między akcentami l.r. (krótkimi) a akcentami pr.r. (długimi) tworzy niuans odpowiadający różnicy między długością akcentowanych nut l.r. () i pr.r. (), a także różnicy ruchliwości i charakteru motywów l.r. i górnego głosu pr.r.
Pominięcie pierwszego akcentu w Wa i Wn3 można przypisać nieuwadze sztycharzy lub niechęci do zaciemniania obrazu znakiem na pięciolinii, pomiędzy nutami. Zmiana kroju akcentu w Wa to specyficzna maniera tego wydania.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Błędy Wa , Błędy Wn , Niedokładności A