mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W całym pasażu A ma tylko jeden  obniżający g na ges – przed 7. trzydziestodwójką (ges3). W wydaniach dodano pozostałe potrzebne bemole z uwzględnieniem konwencji pozwalającej pominąć  przed ges2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Jako ostatnią trzydziestodwójkę A ma Fes1, co powoduje, że także kończąca pasaż półnuta odczy­tana dosłownie brzmi Fes1. Oczywisty błąd Chopina poprawiono w Wn (→Wf,Wa). Tak wyraźną pomyłkę mógł skorygować adiustator, co w tym wypadku nie umniejsza wartości tej poprawki.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Błędy w liczbie linii dodanych , Błędy A , Autentyczne korekty Wn

t. 64-84

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez wiązań w ApI i A

EZTU cała strona = laski chorągiewki i kliniki (zrobione tylko 2 pierwsze takty)

Ósemki wiązane w Wn (→Wf,Wa,WfSB)

Po 2 w t. 64, 68, 72 i 76 + po 4 65-6, 69-70, 73-74, 77-78, 80 i 84 (+ kliniki niżej) = EZnieU zrobione 64-65.
..

W tekście głównym zachowujemy niewiązaną notację ósemek l.r., użytą przez Chopina konsekwentnie zarówno w ApI, jak i A. Wszędzie tam, gdzie w całym takcie występują tylko ósemki tak właśnie zapisane, w Wn (→Wf,Wa,WfSB) powiązano ósemki po 2 lub 4. Zabieg miał przypuszczalnie na celu ułatwienie sztychowania poprzez redukcję liczby elementów zapisu.
Tego typu zmiany układu wiązań występują tu także w pr.r. , a także w dalszych wariacjach. Odnotowujemy je i odtwarzamy tylko tam, gdzie duża liczba zmian wpływa na ogólny obraz graficzny tekstu – patrz Wariacja IV.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 69

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Es i es w ApI i A (→Wn1→Wf,Wa)

Tu bez kliszy = TGTU

E i e w Wn2 (→Wn3,WfSB)

kaso przed 3. i 4. ósemką l.r. (E i e)
..

Wersja Wn2 (→Wn3,WfSB) z E i e w 2. połowie taktu jest niemal na pewno dowolną adiustacją, wprowadzoną przypuszczalnie przez analogię do t. 65. Wersja ta jest sprzeczna nie tylko z ApI i A (→Wn1→Wf,Wa), ale i z Mozartowskim oryginałem. Por. także odpowiednie fragmenty 2. wariacji i finału (t. 141 i 280-281).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 88-95

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez wiązań w ApI i A

! miniat: wycinek jak na poprzedniej stronie              EZTU t. 88-90 i 92-3 = laski chorągiewki i kliniki jak na poprzedniej stronie

Ósemki wiązane w Wn (→Wf,Wa,WfSB)

jak przedtem 5 taktów
..

Wiązania ósemek to dowolność sztycharza Wn (→Wf,Wa,WfSB) – patrz t. 64-84.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn