op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 2, Wariacje, całość
W ApI nie jest w tych taktach oznaczone zdwojenie linii basu w dolnej oktawie. Nie jest to przypuszczalnie wcześniejsza wersja, lecz uproszczony, niekompletny zapis, toteż nie uważamy go za pełnoprawny wariant. We wszystkich pozostałych źródłach głos basowy prowadzony jest oktawami, zapisanymi przeważnie za pomocą wskazówki con 8va, biegnącej:
- w A od 1. oktawy t. 240 do 1. oktawy t. 246,
- w wydaniach od 2. oktawy t. 240 do końca t. 245.
Patrz też sąsiednia uwaga.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Zmiany rejestru basu, Skrótowy zapis oktaw
notacja: Wysokość
