Wf1
Tekst główny
ApI - Autograf roboczy partytury
A - Autograf-czystopis
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfSB - Późniejsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zrewidowany nakład Wa2
porównaj
  t. 338

Notacja A

EZnieU1

Notacja Wn (→Wf,Wa)

EZTU

Podział na głosy partii l.r. jest w A nieregularny i miejscami trudny do zrealizowania w druku. Wydaje się to być rezultatem wprowadzania nie do końca przemyślanych zmian w notacji pierw­szych dwóch ósemek – Chopin przypuszczalnie wyszedł od zapisu jednogłosowego , z którego na 1. mierze wydzielił następnie dwa górne głosy. Prostszą notację Wn (→Wf,Wa) trzeba w tej sytuacji uznać za ulepszenie, mimo że nie ma pewności, czy pochodzi ona od Chopina. W każdym razie kompozytor nie zakwestionował jej, korygując w Wf ostatnią ósemkę – patrz następna uwaga.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niedokładności Wn, Poprawki A, Adiustacje Wn

notacja: Skróty pisowni i inne

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Muzeum Narodowe w Krakowie