mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 166-167

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Akcenty długie w A

TGTU = 2 akcenty długie 

Krótkie akcenty w Wf (→Wn,Wa)

! miniat: wycinek kombinowany, zakres jak war_11                       2 krótkie
..

Oba akcenty w A, choć różnią się kształtem, uważamy za długie ze względu na ich wielkość (por. np. wyraźnie mniejszy znak w t. 173). W Wf, a jeszcze wyraźniej w Wn i Wa akcenty odtworzono jako krótkie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf

t. 169-170

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Ciągły łuk w A (→interpretacja kontekstowa Wf→Wn) i Wn1a

! miniat: wycinek Wn1a, tylko górna 5-linia, 2. połowa t. 169 + 1. połowa 170.                    EZTU

Rozdzielone łuki w Wa

EZnieU1
..

W A (→Wf→Wn) t. 169 jest ostatni w linii, co spowodowało niedokładność w odtworzeniu łuku – na końcu t. 169 wymienione wydania sugerują kontynuację łuku, ale w t. 170 rozpoczynają nowy od 1. ćwierćnuty. W Wa i Wn1a takty te występują w jednej linii i w każdym z nich zinterpretowano ten niejasny zapis inaczej – w Wa łuki rozdzielono, a w Wn1a połączono. Niedokładny zapis Wf i Wn odtwarzamy w transkrypcji graficznej (wersja "transkrypcja"), natomiast jako tekst tych wydań (wersja "redakcja") przyjmujemy ciągły łuk, zgodnie z A.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Niepewna kontynuacja łuku , Błędy powtórzone Wn

t. 170

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

b2-h2 i e2-c3 w A (→Wf) i Wn3 (→Wn4)

! miniat: wycinek 3-5 ćwierćnuta kwintoli.            TGTU

b2-h2 i e2-c3 w A (→Wf) i Wn3 (→Wn4)

! miniat: wycinek 3-5 ćwierćnuta kwintoli.            TGTU

h2 i e2-b2-c3 w Wn1 (→Wn1a,Wn2) i Wa

h2 i e2-b2-c3 w Wn1 (→Wn1a,Wn2) i Wa
..

Pryma zwiększona b2-h2 zapisana jest w A (→Wf) w ten sposób, że laseczka dochodzi do tylko do lewej główki nutowej (h2). Przy tym w A zapis jest jasny, gdyż laseczka położona jest z prawej strony główki, wypada zatem pomiędzy obiema nutami, a odstęp prawej nuty od następ­nej seksty e2-c3 jest wyraźny. Jednak w Wf, mimo że zapis jest w zasadzie taki sam, lasecz­kę umieszczono – zgodnie z regułą – po lewej stro­nie główki nutowej h2, a b2 znajduje się tak bli­sko seksty, że zarówno w Wn1 (→Wn1a,Wn2), jak i w Wa tworzą one trójdźwięk e2-b2-c3. Tylko w Wn3 (→Wn4) domyślono się, jak należy rozu­mieć zapis Wf. Patrz też t. 171.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 170-172

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Kliniki w A, prawdopodobne odczytanie

! miniat: wycinek od oktawy 171 do oktawy 172, tylko górna 5-linia

Kropki w Wf (→Wn,Wa)
..

Dostępna fotografia A nie daje pewności, czy znaki staccato nad oktawami w połowie każdego z tych taktów są klinikami, czy kropkami. Klinik wydaje się niemal pewny w t. 171 i 172, a niewykluczony w t. 170, czego jednak nie odtworzono w wydaniach. W tekście głównym zachowujemy kropki występujące w naszym źródle podstawowym, Wf2, mimo że wyboru znaków – niekoniecznie trafnego – dokonał przypuszczalnie sztycharz Wf. Za rozwiązaniem tym przemawia konsekwencja redakcyjna w stosunku do kropek nad ćwierćnutami kwintol w t. 170-171 wraz z przedstwioną tam argumentacją, a ponadto wspomniana niepewność odczytania A z niedoskonałej fotografii.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Kliniki , Niedokładności A

t. 170-172

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

   w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek + 2 obrazki                  EZnieU

  w Wf

EZnieU1

  w Wn

EZnieU2

  w Wa

EZnieU3

  proponowane przez redakcję

EZTU
..

Do interpretacji trzech znaków  w A można podchodzić z różnych stron:

  • Odczyt dosłowny, w którym zakres znaków powiązany jest z odpowiednimi ćwierćnutami pr.r., daje trzy coraz krótsze znaki. Taki zapis, sugerujący coraz krótsze i łagodniejsze crescenda, współgra z opadającym kierunkiem tej sekwencji.
  • różnicę zakresu dwóch pierwszych znaków można uważać za nieistotną, co sugeruje ujednolicenie wszystkich trojga widełek, gdyż rysunek melodii jest w każdym takcie taki sam. Wersję tę proponujemy w tekście głównym.

Wersje wydań to efekt ujednoliceń znaków w t. 170-171, żadna z tych zmian nie nosi cech korekty Chopina..

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Niedokładności Wa , Niedokładności A