mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 177-178

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Akcenty długie w A

TGTU = 2 akcenty długie 

Krótkie akcenty w Wf (→Wn,Wa)

zamiast długich
..

Mimo że w A oba akcenty w tych taktach są wyraźnie długie, w Wf (→Wn,Wa) odtworzono je jako krótkie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf

t. 206

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuk od 2. ćwierćnuty w A, interpretacja kontekstowa

EZTU

Łuk od 1. ćwierćnuty w A (niekompletny odczyt dosłowny→Wf→Wn,Wa)

EZnieU
..

A ma 2 łuki nad partią l.r. – jeden, obejmujący prawie cały takt i drugi, rozpoczynający się wyraźnie od 2. ćwierćnuty (d-b) i kończący się po 3. ćwierćnucie, pod pierwszym, dłuższym łukiem, a nad obszernym skreśleniem i wpisaną niżej, ostateczną wersją 4. ćwierćnuty. W Wf (→Wn,Wa) uwzględniono tylko górny, długi łuk, interpretując go jako całotaktowy. Zdaniem redakcji, odczytanie to, choć graficznie mogłoby być uznane za poprawne, jest jednak błędne. Górny łuk dokładnie obejmuje bowiem skreśloną, pierwotną wersję pięcioćwierćnutowego pochodu kwint i sekst, którego początek wpisany jest wskutek poprawek zaraz po oktawie D1-D. Jeśli więc brać pod uwagę nieskreślone nuty, początek łuku rzeczywiście wypada nad oktawą, jednak właśnie dla uniknięcia nieporozumienia dopisany został drugi łuk, wskazujący zamierzony początek łuku w relacji do ostatecznej wersji pochodu dwudźwięków. W tekście głównym podajemy zatem łuk obejmujący 5 ćwierćnut, co było intencją Chopina zarówno w pierwotnej, jak i w ostatecznej wersji pochodu dwudźwięków. Jest on też zgodny z mniej problematycznym łukiem nad podobną figurą w następnym takcie.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Łuki obejmujące

t. 225-226

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuk do t. 226 w A

EZTU

Łuk do końca t. 225 w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU
..

Tak jak w t. 217-218, uważamy obie źródłowe wersje końca łuku w t. 217 za potencjalnie zgodne z zamysłem Chopina, jednak w tekście głównym odtwarzamy notację A odczytaną dosłownie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A

t. 252-253

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

 i  w A

 i  w Wf

EZnieU tylko dolne

 w Wn

EZnieU tylko dolne 253

2  i 2  w Wa

EZnieU
..

Skreślenia widoczne w A pokazują, że Chopin uznał wskazówki dynamiczne nad partią pr.r. za zbyt mało sugestywne i przeniósł je niżej, pomiędzy partie obu rąk. Notacji tej nie odtworzono dokładnie w żadnym z wydań – w Wf (→Wn) znaki umieszczono za nisko, przed partią l.r., przy czym w Wn przeoczono . Zwraca uwagę adiustacja Wa, w którym akordy pr.r. przeniesiono na górną pięciolinię (nie uwzględnione w naszych transkrypcjach), a znaki dynamiczne podano osobno dla partii każdej z rąk.
Patrz też t. 256.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Skreślenia A

t. 256

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

 w A

EZTU

 w Wf (→Wn)

EZnieU tylko górne

2  w Wa

EZnieU
..

Tak jak w t. 252, Chopin skreślił w A wskazówkę  umieszczoną między pięcioliniami i wpisał ją przed akordami na dolnej pięciolinii. Zmiany tej nie uwzględniono w Wf (→Wn,Wa), a ponadto w Wa dodano drugie  przed partią l.r.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Skreślenia A