mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Rytm
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Rytm

t. 167-169

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

Skreślenia widoczne w A pozwalają na próbę rekonstrukcji wcześniejszej wersji o odmiennym rytmie: . W wersji ostatecznej Chopin użył tego wariantu rytmicznego w t. 115, gdzie współgra on ze zmianą rejestru melodii tematu.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A

t. 174

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W Wf nie ma kropek przedłużających 1. akord. Oczywisty błąd poprawiono w Wn i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn

t. 178

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W A Chopin skrócił wartość półnuty b2-b3, skreślając kropki przedłużające i dopisując pauzę ćwierćnutą.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Skreślenia A , Zmiany linii głównej

t. 179

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Notacja A (→Wf)

EZTU = nuty na obu pięcioliniach, łuk przetrzymujący g2, łuk l.r., kropka staccato pod ostatnią ćwierćnutą kwartoli

Notacja Wn

EZnieU

Notacja Wa

EZnieU1
..

W żadnym ze źródeł poszczególne głosy polime­trycznej figury pr.r. nie są ściśle rozmieszczone ani względem siebie, ani w stosunku do ósemek l.r. Zdaniem redakcji, jeśli chodzi o wzajemne relacje głosów pr.r., to jedyna nieścisłość notacji A (→Wf) – zbiegnięcie wszystkich głosów w akordzie as1-d1-g2 – jest intencjonalna i bez­po­średnio wskazuje zamierzony przez Chopina sposób wykonania. Natomiast próby udosko­na­lenia tego zapisu w Wn i Wa są chybione – w obu tych wydaniach triola ósemkowa górnego głosu wypełnia ostatnią ćwierćnutę kwartoli dolnego, co jest błędem, gdyż górne głosy formalnie zapisane są w regularnym podziale trójćwierćnutowym. W Wa ponadto podzielono wspomniany wyżej akord, co choć matema­tycznie ścisłe, jest jednak sprzeczne z Chopino­wską notacją, a zapewne i wykonaniem.
Jeśli chodzi o wzajemne rozplanowanie obu rąk, to za poprawną można uznać jedynie pisownię Wf, jedyną z prawidłową synchronizacją kwartoli pr.r. i ósemek l.r. Notacja A jest pod tym wzglę­dem po prostu niedokładna, a Wn i Wa – błędna.
W tekście głównym odtwarzamy notację Wf, jedyną niezawierającą błędów w rozplanowaniu nut przy zachowaniu plastycznej pisowni A (akord as1-d1-g2 jako drugie uderzenie kwartoli). W praktyce można zdaniem redakcji zastosować jeszcze jedno uproszczenie, w którym ostatnie 2 ósemki wpisane są w nadrzędny rytm kwartoli ćwierćnut: . W zapisie Chopi­nowskim odstęp między momentem uderzenia ostatniego as1 kwartoli a f1 trioli jest bardzo niewielki (1/6 ósemki), a różnica między pozycją ósemki es2 w zapisie Chopinowskim a propono­wanym tutaj jest jeszcze dwa razy mniejsza, co usprawiedliwia ich utożsamienie.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 180

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W Wn3 (→Wn4) dodano cyfrę 3 nad pierwszą ósemką, tak jakby tworzyła ona z następną część trioli, jak we wszystkich następnych, podobnych motywach. Nie dodano jednak odpowiedniej pauzy, ani nie przesunięto nut względem partii l.r., co wskazuje na niedokończenie zamierzonej, dowolnej zmiany albo – co wydaje się bardziej prawdopodobne – na zwykłą pomyłkę adiustatora.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn