mUltimate Chopin

op. 44, Polonez fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 113-124

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

W porównaniu z t. 83-102 kropki staccato są tu oznaczone mniej starannie, ze sporą liczbą pomi­nięć. Inaczej niż tam, dotyczy to w większym stopniu Wn, nie wydaje się jednak, by różnice między źródłami i analogicznymi miejscami były czymś więcej niż tylko niedokładnościami zapisu. Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym opatru­jemy kropkami wszystkie ósemki i szesnastki pr.r. oprócz rozpoczynających takty oktaw.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 114-123

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

W t. 114, 116, 118 i 123 dodajemy kasowniki przypominające nutom pr.r., zapisanym na dolnej pięciolinii – 2 razy f i 2 razy c – zgodnie z notacją użytą przez Chopina w analogicznych t. 90, 92 i 99. Znaki przy f występują już w Wf (→Wa), a przy c w Wa2 (→Wa3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki ostrzegawcze

t. 118

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

E-e w Wn

C-c w Wf (→Wa)
..

W tekście głównym podajemy tekst skorygowany przez Chopina w Wf (→Wa) – sytuacja źródłowa jest tu dokładnie taka jak w t. 94, Podobnie w t. 120.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy wynikające z poprawek , Autentyczne korekty Wf , Zmiany linii głównej

t. 122

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

c(2) w Wn i Wa

Wna kaso zamiast bemoli przy cis2 i cis

ces(2) w Wf

Wf TGTU
..

Kasowniki zamiast bemoli przed ostatnią trzydziestodwójką (w obu rękach) to przypuszczalnie pomyłka sztycharza Wn1, powtórzona w Wn2. Natomiast w Wa można podejrzewać adiustację, gdyż analogiczną wersję z nutami c ma ono także w t. 98. 

Umieszczenie kasowników zamiast bemoli w Wn i Wa to prawdopodobnie pomyłki sztycharzy. Akord F7 z obniżoną kwintą wydaje się mieć lepsze uzasadnienie harmoniczne, ponieważ staje się on głównym akordem modulacji, w której dźwięki f-a-ces-es zostają enharmonicznie zmienione na h-dis-f-a, które stają się dominantą wtrąconą (z obniżoną kwintą) do dominanty z opóźnioną sekstą i kwartą w t. 123 w tonacji a-moll, której tonika pojawia się w t. 125.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Błędy Wn

t. 125

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Krótsze łuki w Wn i Wf

TGTU = 2 łuki nad 32-kami

Dłuższe łuki w Wa

2 razy do ósemki a1
..

Począwszy od tego taktu, jednolite dotąd – mimo dość licznych niedokładności – oznaczenia arty­ku­lacyjne ulegają zmianie. W szczególności kon­se­kwentnie dotąd zachowywana różnica zakresu łuków Wn i Wf zostaje zniwelowana na korzyść krótszych łuków. Skróceniu łuków towarzyszy w Wf brak kropek staccato nad ósemkami a1, możliwe więc, że nie są to niedokładności (por. subtelne zmiany artykulacji w zakończeniu Etiudy a op. 25 nr 4, t. 62). Ponieważ Wn ma identy­cz­ny tekst, wersję tę podajemy w tekście głównym. W Wa przedłużono łuki na wzór poprzednich taktów w Wf (→Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa