mUltimate Chopin

op. 28 nr 23, Preludium F-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 18

Utwór: op. 28 nr 23, Preludium F-dur

Łuk od przednutek w A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: wycinek, od klucza wiolinowego do końca taktu (w A) lub początku następnego (reszta).           EZnieU1

Łuk od przednutek w A, interpretacja kontekstowa

tu miniatura Corel ścieśniony.              EZTU

Łuk do t. 19 w KF (→Wn)

EZnieU2

Łuk od 2. ćwierćnuty w Wf (→Wa)

EZnieU
..

Początek łuku odtwarzamy w tekście głównym zgodnie z notacją A (→KF→Wn). W Wf, tak jak w poprzednich, analogicznych taktach, początek łuku umieszczono dopiero nad trylowaną ćwierćnutą.

Zakończenie łuku, które w A sięga wyraźnie do końca taktu, zostało w KF (→Wn) zinterpretowane jako prowadzące do początku t. 19. Zdaniem redakcji, łuk ten, odczytany dosłownie, ma charakter łuku-tenuto, co jednak jest prawdopodobnie niedokładnością zapisu, której nie uwzględniamy w tekście głównym. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wf , Łuki tenuto

t. 18

Utwór: op. 28 nr 23, Preludium F-dur

..

W KF nie została tu oznaczona zmiana klucza, co poprawiono w Wn. Ołówkowy klucz jest późniejszym dopiskiem Hermanna Scholtza. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wn , Obce dodatki w rękopisach , Błędy KF

t. 19-22

Utwór: op. 28 nr 23, Preludium F-dur

..

Rozległe skreślenia w A – całe zakończenie utworu od t. 19 zostało ostatecznie skreślone i musiało być przepisane na nowo – pokazują, że Chopin poszukiwał najlepszego sposobu przeniesienia figuracji z najwyższego rejestru z powrotem do środkowej części skali instrumentu.

  • T. 19 był transpozycją – o oktawę do góry – t. 11.
  • T. 20 stanowił odpowiednik t. 19 wersji ostatecznej – partia pr.r. była dokładnie taka sama, a w partii l.r. Chopin zapisał przypuszczalnie następujący tekst: . Zapis nosi tu ślady lokalnych poprawek poprzedzających skreślenie całości zakończenia, tak iż dokładne odcyfrowanie wszystkich elementów zapisu, nie mówiąc o ustaleniu kolejności wersji, wydaje się niemożliwe bez specjalistycznych badań (m.in. widoczny jest jeszcze wcześniejszy – osobno skreślony – zapis początku 2. połowy taktu ).
  • W połowie opisanego wyżej t. 20 widać skreśloną kreskę taktową, a po nim następuje jeszcze pół taktu zgodne z jedną z połówek t. 20 wersji ostatecznej. Przypuszczalnie więc Chopin początkowo źle ocenił długość zakończenia, co także w istotny sposób przyczyniło się do decyzji o przepisaniu całości zakończenia.
  • Końcowe 2 takty (21-22) noszą znamiona przeróbek wyłącznie w partii l.r. Możliwa do odczytania wcześniejsza wersja wyglądała tak: . Na 1. mierze t. 21 widoczne są przy tym ślady poprawek sugerujące m.in., że początkowe F miało wartość szesnastki. Chopin skreślił następnie cały zapis tego taktu i wypisał go ponownie na pięciolinii poniżej w wersji ostatecznej. Także i ten zapis został jednak skreślony, gdyż nagromadzenie poprawek i nadmiar taktów zmusiły kompozytora do ponownego napisania t. 19-22.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A , Zmiany akompaniamentu , Zmiany linii głównej

t. 19

Utwór: op. 28 nr 23, Preludium F-dur

Łuk w A (→KF→Wn) i Wa2

!!!   miniat: wycinek, 2. połowa taktu, tylko dolna 5-linia.                 TGTU

Bez łuku w Wf (→Wa1)
..

W Wf (→Wa1) przeoczono drugi łuk l.r. w tym takcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf

t. 19

Utwór: op. 28 nr 23, Preludium F-dur

..

Odczytany dosłownie, łuk A kończy się za 1. ósemką 2. połowy taktu, jego kształt nie sugeruje jednak, by Chopin rzeczywiście chciał doprowadzić go tak daleko. Za niedokładny uznali go zarówno Fontana, jak i sztycharz Wf.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne

zagadnienia: Niedokładne łuki A