mUltimate Chopin

op. 28 nr 11, Preludium H-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 13

Utwór: op. 28 nr 11, Preludium H-dur

..

W A widać, że początkowo Chopin wpisał e jako 1. ósemkę, a dopiero później skreślił ją i zastąpił przez E. Patrz też Preludium A, t. 13 i 15.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A , Zmiany akompaniamentu

t. 16-17

Utwór: op. 28 nr 11, Preludium H-dur

Ciągły łuk w A (interpretacja kontekstowa→Wf→Wa)

!!!   miniat: wycinek kombinowany A = koniec 16 i początek 17 (od klucza), tylko górna 5-linia.            EZTU lewy koniec

Łuki rozdzielone w A (odczyt dosłowny→KF→Wn)

!!!   miniat: KF.                        EZnieU = łuk 16 i lewy koniec
..

T. 16 przypada w A na końcu strony, a łuki są niejednoznaczne – koniec łuku w t. 16 wykracza nieznacznie poza kreskę taktową, co może oznaczać kontynuację, czego jednak nie potwierdza początek łuku w t. 17. Fontana w KF (→Wn) uznał to za łuki rozdzielone, co z graficznego punktu widzenia jest bardziej prawdopodobne. Jednak porównanie z analogicznymi sytuacjami w t. 4-5 i 8-9, w których – zwłaszcza w pierwszej z nich – A ma niewątpliwie ciągłe łuki, przechyla naszym zdaniem szalę prawdopodobieństwa na stronę interpretacji Wf (→Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A

t. 18

Utwór: op. 28 nr 11, Preludium H-dur

..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed e1. Znak dodano też w Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 20-21

Utwór: op. 28 nr 11, Preludium H-dur

Łuki rozdzielone w A (→Wf), interpretacja kontekstowa i Wa

!!!   miniat: wycinek, 2. połowa t. 20 i początek 21, tylko górna 5-linia.                          EZTU = prawy koniec w 4. linijce + lewy koniec w 5.

Zbiegnięcie łuków w A, odczyt dosłowny

EZnieU1 = 2 połówki i końcówka

Ciągły łuk w KF (→Wn)

EZnieU
..

Łuki A na styku t. 20 i 21 mogą budzić wątpliwości – odczytany dosłownie, drugi z nich rozpoczyna się przed kreską taktową, co można by interpretować jako zbiegnięcie się łuków na ósemce fis2. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobna jest jednak niedokładność – por. np. . Fontana w KF (→Wn) uznał – naszym zdaniem błędnie – że Chopin chciał tu połączyć oba łuki. W Wf łuki są niejednoznaczne, nie jest to jednak związane z pisownią A, gdyż w wydaniu tym kontynuację sugeruje koniec pierwszego łuku (w t. 20, na końcu linii), czego nie potwierdza nowy łuk w t. 21.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Błędy KF

t. 21

Utwór: op. 28 nr 11, Preludium H-dur

Długa, przetrzymana przednutka w A

!!!   miniat: jw.                   tr = EZnieU = 2 łuki i przednutka;                       red = EZTU

Krótka, nieprzetrzymana przednutka w KF (→Wn)

EZnieU1 tylko przednutka (bez f)

, bez przednutki w Wf (→Wa1)

EZnieU1, tylko f

 i przednutka w Wa2

EZnieU1
..

Przednutkę i łuki odtwarzamy w zasadzie według notacji A, w którym jednak łuk od przednutki do półnuty fis2 jest poprowadzony dołem i krzyżuje się ze skierowanym w dół łukiem przetrzymu­ją­cym przednutkę. Zdezorientowało to odczytują­cych A:

  • kopista w KF (→Wn) pominął oba łuki, a przednutce nadał swoim zwyczajem konwencjonalną postać przekreślonej ósemki;
  • sztycharz Wf (→Wa1) połączył przednut­kę i krzyżujące się łuki w jeden znak, .

W Wa2 do wersji Wf dodano przednutkę zaczerpniętą z Wn1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy KF , Adiustacje Fontany