t. 3-15
|
Utwór: op. 28 nr 10, Preludium cis-moll
..
Ustalenie rodzaju akcentu, jaki Chopin miał na myśli na początku t. 3, 7, 11 i 15 nie jest oczywiste. Znaki nie różnią się od tych na końcu t. 4, 8, 12, które są niewatpliwie krótkie, a różnią się kształtem i długością od akcentu długiego na 2. mierze t. 7. Z tego względu w tekście głównym odtwarzamy je – zgodnie z pozostałymi źródłami – jako krótkie. Biorąc jednak pod uwagę długość akcentowanych nut, proponujemy akcenty długie jako rozwiązanie alternatywne. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
|||||
t. 6-7
|
Utwór: op. 28 nr 10, Preludium cis-moll
..
Łuk w źródłach dochodzi tylko do ostatniej szesnastki t. 6. Porównanie z analogicznymi sytuacjami w t. 2-3, 10-11 i 14-15 dowodzi, że jest to niemal na pewno skutek niedokładności A. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładne łuki A |
|||||
t. 7
|
Utwór: op. 28 nr 10, Preludium cis-moll
..
Zatrzymanie gis aż do końca taktu, jak jest w A i wszystkich pozostałych źródłach, jest niewygodne pianistycznie i praktycznie niesłyszalne na tle granego z pedałem trylu w basie. Jest to więc niemal na pewno pomyłka Chopina, który nie zwrócił uwagi, że w tym takcie – inaczej niż we wszystkich analogicznych – pierwsza nuta taktu nie jest częścią akordu na jego 3. mierze. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Błędy rytmiczne , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa |
|||||
t. 7-8
|
Utwór: op. 28 nr 10, Preludium cis-moll
..
Nieduży łuk łączący trylowaną ćwierćnutę z ósemką rozpoczynającą następny takt przeoczono zarówno w KF (→Wn), jak i Wf (→Wa). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
|||||
t. 8
|
Utwór: op. 28 nr 10, Preludium cis-moll
..
W A nie jest jasne, czy łuk obejmuje dis1 na 2. mierze taktu, czy celuje w gis1 na 3. mierze. Zdaniem redakcji, pierwsza możliwość jest bardziej prawdopodobna – łuk symetrycznie obejmuje uderzenia na 2. mierze obu taktów, co przemawia za symetryczną interpretacją jego obu końców, a skoro początek łuku niewątpliwie przypada na 2. miarę taktu, to tak samo należy odczytywać równeż jego koniec. Tak to też zinterpretował i jednoznacznie zapisał Fontana w KF, co jednak zlekceważono w Wn.. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |