KFI - Kopia Fontany I


Data: (1837)
Tytuł: [Prélude]
Dedykacja: Brak

Kopia Fontany sporządzona na podstawie [AI] – zaginionego autografu wcześniejszej redakcji Preludium. Mimo że utwór liczy w tej wersji tyle samo taktów, co w wersji przeznaczonej do druku, w dwóch miejscach występują różnice długości analogicznych fraz:

  • pomiędzy t. 31-32 występuje w KFI dodatkowy takt, który dla uniknięcia komplikacji z podwójną numeracją większej części Preludium, oznaczamy jako 31',
  • zakończenie Preludium jest w KFI krótsze – nie ma t. 83.

Redakcja miała wgląd jedynie w nie najlepszej jakości fotokopię tego źródła, tak iż niektóre odczytania obarczone są niepewnością. Między innymi wydaje się, że pewne elementy notacji są wpisane ołówkiem, być może później i obcą ręką. Dotyczy to np. jedynego łuku frazowego w t. 9, łuku przetrzymującego b1 w t. 10-11, krzyżyka nad kreską taktową przed t. 17, krzyżyków podwyższających g-g1 na gis-gis1 w t. 25.

Od wersji ostatecznej tekst KFI różni się znaczną liczbą szczegółów, co daje wgląd w proces cyzelowania dzieła przez Chopina:

  • Obie wspomniane zmiany długości fraz dotyczą muzyki o charakterze przejściowym, łącznikowym, za pierwszym razem przygotowującej powrót tematu głównego, a za drugim zamykającej ruch melodyczny górnego głosu przed siedmiotaktową kodą.
  • Bardzo nieliczne są zmiany głównej linii melodycznej, z których najwyraźniejsza znajduje się w t. 55-56. Poza tym Chopin dodał mordenty w t. 43 i 47, a także zmieniał rysunek rytmiczny melodii, powtarzając nuty, które początkowo były przetrzymane (t. 19 i 20-21) lub vice versa – zastępując uderzane nuty przetrzymanymi (t. 46-47 i 80-81).
  • Wśród istotniejszych zmian harmonicznych trzeba wymienić wygładzenie postępu harmonicznego w t. 32-33, dodanie septym do akordów w t. 68, 70 i 76-77, dopasowanie rytmu zmian harmonicznych do nadrzędnej struktury rytmicznej w t. 54.
  • W wielu miejscach nuty basowe były przenoszone do innych oktaw lub wzmacniane oktawami, np. w t. 13, 16-17 czy 37-40. 
  • Najliczniejszą grupę zmian stanowią te, które dotyczą gęstości i układu akordów, a także podziału między ręce, np. w t. 5, 7 czy 10.
  • Uproszczone zostało określenie tempa Preludium.
  • W całości została dodana pedalizacja i łukowanie (oprócz wspomnianego łuku w t. 9, którego zasięg też jednak został zmieniony).
  • Uzupełnione i zrewidowane zostały inne oznaczenia wykonawcze – wskazówki dynamiczne, akcenty, kropki staccato.
Oryginał w: Gesellschaft der Musikfreunde, Wiedeń
Sygnatura: Brak