Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


t. 19-21

Utwór: op. 28 nr 17, Preludium As-dur

..

W A (→KFWn) najwyższe nuty partii l.r. (dis1 i wyżej) są zapisane na górnej pięciolinii, a w t. 19 nuty gis pr.r. umieszczone są na dolnej pięciolinii:

 (znaki chromatyczne oraz kolejność zazębiających się ósemek prawej i lewej ręki podajemy według A; w KF pominięto przed E, a w Wn uzupełniono znaki i dokonano pewnych zmian w poziomym układzie akordów). W Wf (→Wa) tę na pierwszy rzut oka nieczytel­ną pisownię uproszczono przez umieszczenie partii każdej z rąk na osobnej pięciolini, co przyjęliśmy także w tekście głównym. Zdaniem redakcji, komplikacja zapisu oryginalnego była przyczyną podwójnego błędu tercjowego w t. 21 w Wn.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wf

t. 19-23

Utwór: op. 28 nr 17, Preludium As-dur

cresc. - - - od t. 20 w KFI

! miniat: t. 19-20 (razem z 1. kreseczką po cresc.), tylko dolna 5-linia, wycinek
tr puste;                red = EZnieU

cre - scen - do od t. 19 w A (→KFWn, →WfWa)

EZTU

..

Jeśli KFI wiernie oddaje notację [AI], impulsem do rozpoczęcia crescenda był pierwotnie pięcioósemkowy, wznoszący postęp l.r. w t. 20. Wersję tę można zdaniem redakcji traktować jako dopuszczalny wariant, można też na jej podstawie odpowiednio ukształtować przebieg crescenda rozpoczętego – zgodnie z tekstem głównym – w t. 19.
Umieszczenie tych wskazówek nad górną pięciolinią (w A)  lub pod dolną (w KFI) wynika naszym zdaniem z braku miejsca pomiędzy pięcioliniami, a w przypadku A także ze skreśleń wpisanych tam początkowo widełek  i  (patrz następna uwaga).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

t. 19-21

Utwór: op. 28 nr 17, Preludium As-dur

gis1 i cis2 przetrzymane w KFI

! miniat: wycinek 4 ósemki t. 19, tylko górna 5-linia.
EZnieU = 2 łuki + 1. połowa 19 pr.r.

gis1 i cis2 powtórzone w A (→Wf,KFWn)

EZTU = # cis2 w t. 21

gis1 (ósemka) i cis2 powtórzone w Wa

..

W wersji przygotowanej do druku, a więc najpóźniejszej, Chopin zrezygnował z przetrzymywania gis1 w t. 19 i cis2 w t. 20-21, gdyż nic nie sugeruje ewentualnego przeoczenia odpowiednich łuków przetrzymujących.
Na początku t. 19 w Wf pominięto pauzę dolnego głosu pr.r. i kropkę przedłużającą ćwierćnutę gis1. Wersja 1. połowy tego taktu w Wa może być próbą poprawienia tego niejasnego zapisu. Co ciekawe, również w KF widoczne są ślady usuniętego wiązania ósemkowego obejmującego 1. połowę t. 19.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf

t. 19-23

Utwór: op. 28 nr 17, Preludium As-dur

..

W A widoczne są w tych taktach skreślenia widełek dynamicznych –  w t. 19, 20, 2. połowie t. 21 i w t. 22 i   w 1. połowie t. 21 i w t. 23. Patrz też t. 24-25.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A

t. 19

Utwór: op. 28 nr 17, Preludium As-dur

fis1 w KFI

! miniat: wycinek, ten takt, tylko górna 5-linia.
EZTU = # fis1

f1 w A (→KFWn, →WfWa)

Tu bez kliszy 

..

W wersji przygotowanej do druku odczytana dosłownie górna nuta akordu na 5. ósemce taktu brzmi f1, gdyż nie ma w tym takcie odnoszącego się do niej znaku chromatycznego. O niemal pewnej pomyłce Chopina świadczą:

  •  postawiony przed tą nutą w KFI, potwierdzający autentyczność wersji z fis1,
  • obecność w tym akordzie uderzanego lewą ręką e1, które z f1 dałoby niemiłą słucho­wo zbitkę – por. t. 21, w którym Chopin uniknął podobnej zbitki, pomijając gis1.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Skreślenia A