Łuki źródeł, obejmujące niewyróżniające się ani melodycznie, ani rytmicznie fragmenty gamy, są prawdopodobnie niedokładne. Potwierdza ten wniosek obejmujący 4. miarę taktu łuk KK w analogicznym t. 48 i taki łuk proponujemy w tekście głównym jako interpretację kontekstową łuków źródłowych. Niemniej jednak objęcie łukiem tylko końcowego fragmentu figuracji wydaje się nielogiczne bez względu na jego dokładny zakres. Zdaniem redakcji jest możliwe, że artykulację tego pochodu definiują obie wskazówki występujące w tym takcie zarówno w A1, jak i [A2] (→KJ,KK) – con forza na początku i łuk na końcu.
