Łuki źródeł, różniące się nieznacznie zakresem i bez dbałości o jego precyzyjne wskazanie, są w efekcie prawdopodobnie niedokładne. Wniosek ten znajduje potwierdzenie w obejmującym 4. miarę taktu łuku KK w analogicznym t. 48. Niemniej jednak objęcie łukiem tylko końcowego fragmentu figuracji wydaje się nielogiczne bez względu na jego dokładny zakres. Zdaniem redakcji jest możliwe, że artykulację tego pochodu definiują obie wskazówki występujące w tym takcie zarówno w A1, jak i [A2] (→KJ,KK) – con forza na początku i łuk na końcu. Wykonanie początkowego fragmentu taktu artykulacją non legato nie wynika bezpośrednio z określenia con forza, ale z pewnością jest z nim zgodne – por. Koncert f op. 21, cz. II, t. 52 i 65. Byłby to więc przykład figury o zmieniającej się artykulacji, jakich wiele znajdziemy w utworach Chopina:
- częstsze są przejścia z legato na staccato, np. Koncert f, cz. II t. 41, 47, 80 czy Koncert e op. 11, cz. II t. 17;
- odwrotną zmianę zasugerował Chopin w Fantazji na tematy polskie op. 13, t. 168 czy Koncercie f, cz. II, t. 63.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Niedokładne łuki A, Niedokładności KJ, Niedokładności KK
notacja: Łuki