|
!!! miniat: 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia, wycinek. EZnieU |
|
|
3 nuty w KJ EZTU |
Za przyjęciem wersji KJ jako głównej przemawia:
- bardzo "Chopinowskie" zróżnicowanie trzech analogicznych t. 5, 13 i 46 – zakończenie trylu składa się w nich kolejno z 2, 3 i 4 nut (por. odwrotną zmianę, tj. dodanie nuty w zakończeniu biegnika w t. 52);
- możliwość adiustacji Kolberga w KK – nuta gis2 mogła być dopisana później, na co wskazują odstępy między nutami (por. notację t. 46 w tym rękopisie).
Wersję pozostałych źródeł można traktować jako równorzędny wariant, zwłaszcza że niewykluczone, iż mimo niezręcznego rozplanowania to Kolberg wiernie przepisał [A2], a błąd popełniła Ludwika.
W KB przednutki są zapisane jako drobne szesnastki.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Zmiany linii głównej, Błędy KJ, Adiustacje Kolberga, Adiustacje Bałakiriewa
notacja: Ozdobniki
