Zagadnienia : Błędy A
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »
t. 88
|
Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll
..
Nuta dis1 na 2. mierze taktu wydaje się być pomyłką Chopina w Af – we wszystkich analogicznych miejscach występuje bowiem h, które nie utrudnia wykonania partii pr.r. (w AI Chopin wykreślał nawet dis1 w t. 48 i 54). Natomiast seksta na 3. mierze taktu może być zamierzona – por. t. 56, w którym seksta występuje w zbliżonym kontekście, przed zmianą podstawy basowej na Gis. Z tego względu jako alternatywną proponujemy wersję wariantową z h w nawiasie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy A |
||||||||
t. 134
|
Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll
..
Trudno stwierdzić, która wersja 1. miary taktu jest późniejsza i czy którąś z nich Chopin uważał za ostateczną. Zdaniem redakcji, uderzenie basowego Gis zaburza schemat rytmiczny tej frazy, w której zaakcentowana triola ósemek, stanowiąca lokalną kulminację, wyeksponowana jest na tle pauzy l.r. Być może Chopin wstawił tę ćwierćnutę, by zrekompensować jej brak w poprzednim takcie – por. t. 9 i 101 – później jednak, w [An] (→Wn) za istotniejsze uznał zachowanie rytmu frazy. W Wf (→Wa) od tego Gis błędnie rozpoczęto łuk. Ponadto w Af (→Wf→Wa) brak tu przywrócenia klucza basowego, co jest oczywistą pomyłką Chopina. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Błędy A , Zmiany akompaniamentu , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa |
||||||||
t. 136-137
|
Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll
..
Łuk Af to niemal na pewno pomyłka Chopina, na co wskazuje porównanie z wszystkimi analogicznymi figurami – t. 10-11, 12-13, 102-103, 104-105 i 134-135. Wersja Wf (→Wa) to najprawdopodobniej skutek nietrafnej interpretacji postawionego z rozmachem łuku Af (podobnie jak w t. 134-135). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy A |
||||||||
t. 158
|
Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll
..
W obu autografach nie ma przywracającego e na 3. mierze taktu, co jest oczywistym przeoczeniem. Znak dodano w Wf (→Wa), co mogło być dziełem adiustatora. Ma go również Wn, a ułożenie znaków przed tym dwudźwiękiem w Wn1 również wskazuje na dodanie znaku w druku (por. prawidłowy układ w Wn2). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A , Adiustacje Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »