mUltimate Chopin

op. 31, Scherzo b-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy KF

t. 495-515

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

11 akcentów długich w A (interpretacja kontekstowa)

!!!   miniat: nic.             EZTU Akc pr.r. długie

9 krótkich akcentów w KF (→Wn1)

EZnieU Akc pr.r. krótkie oprócz t. 505 i 507, gdzie nic

8 akcentów długich i 3 krótkie w Wf

EZTU Akc pr.r. długie oprócz 501, 503 i 505, w których EZnieU Akc pr.r. krótkie

10 krótkich akcentów i 1 długi w Wa

krótki 515

11 krótkich akcentów w Wn2 (→Wn3)

EZnieU Akc pr.r. krótkie
..

W całym tym fragmencie (do t. 515) akcenty pod półnutami dolnego głosu pr.r. mają różne długoś­ci, nie są też jednoznaczne, jeśli chodzi o kształt. W rezultacie ustalenie, czy w danym takcie Chopin miał na myśli akcent długi, czy krótki, jest bardzo problematyczne. Przyjmujemy, że są to akcenty długie, gdyż:

  • półnuty te są częścią motywu powtarza­nego jako ostinato, nie ma więc powodu, by je różnicować;
  • nawet najkrótsze z nich (t. 499, 507 i 515) są wyraźnie dłuższe od wszystkich akcentów l.r., niewątpliwie krótkich (t. 493-494, 496-502 i 508-515).

Podobnie jak w t. 311-333, pozostałe źródła nie zawierają śladów Chopinowskiej ingerencji w tej materii. Różnice wielkości znaków w KF są mini­malne, tak iż przyjmujemy – zgodnie z Wn – że są to krótkie akcenty. Fontana pominął przy tym znaki w t. 505 i 507, co uzupełniono w Wn2 (→Wn3). W Wf długość akcentów ustalamy, przyrównując je do niewątpliwie krótkich akcen­tów l.r. Daje to krótkie akcenty jedynie w t. 501, 503 i 505. Czy różnice te były zamierzone przez sztycharza, nie jest pewne, gdyż użycie dłuż­szych lub krótszych znaków nie jest ani muzycz­nie konsekwentne, ani odpowiadające różnicom w A. Wa ma krótkie akcenty wszędzie z wyjąt­kiem t. 515, w którym znak jest wyraźnie większy.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Błędy KF , Niedokładności KF

t. 495-503

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Akcenty długie w A

!!!   miniat: wycinek t. 495, tylko dolna 5-linia.              TGTU = 2 długie 495 i 503.

Bez znaków w KF (→Wn1)

Krótkie akcenty w Wf (→Wa) i Wn2 (→Wn3)

zamiast długich
..

Gdy w basie występuje septyma akordu dominantowego, Chopin opatruje ją w A akcentem długim (t. 495 i 503). Znaki zostały pominięte przez Fontanę w KF (→Wn1), natomiast w Wf  (→Wa) odtworzono je jako krótkie. Krótkie akcenty dodano w Wn2 (→Wn3), słusznie podejrzewając niedokładność pisowni KF i Wn1. Szczególną rolę tych właśnie nut podkreśla także łuk łączący każdą z nich z podstawą basową w następnym takcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Błędy KF

t. 504-507

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Długi, krótki i 2 długie akcenty w A (odczyt dosłowny)

!!!   miniat: nic                       EZnieU = akc. dł. 504, 506 i 507 + 2 bemole i linie dodane + EZTU 505

3 krótkie akcenty w KF

EZTU bez 507

2 krótkie akcenty w Wn1

EZTU 504-5

4 krótkie akcenty w A (interpretacja kontekstowa→Wf→Wa) i Wn2 (→Wn3)
..

Trzy z czterech akcentów l.r. w tych taktach są w A dłuższe od innych, niewątpliwie krótkich akcentów (choć nie tak długie jak ten w t. 503). Pozostałe źródła mają tylko krótkie akcenty, przy czym w KF brak ostatniego, a w Wn1 dwóch ostatnich. Jako wersję A podajemy odczyt dosłowny, z trzema akcentami długimi. W tekście głównym przyjmujemy jednak krótkie akcenty, gdyż Chopin wskazał umiejscowieniem akcentu – pod lub nad nutami – czy odnosi się on do ćwierćnuty (nad, krótki akcent), czy półnuty (pod, długi), a omawiane akcenty wpisane są nad nutami.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Błędy KF

t. 508-515

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

4 łuki 6-nutowe w A (interpretacja kontekstowa→Wf→Wa)

!!!   miniat: Corel, tylko górna 5-linia, ósemki i półnuta508-9,                       EZTU = 4 łuki

2 łuki 5-nutowe i 1 dłuższy w KF

kolejno EZnieU, EZTU, nic, EZnieU

3 łuki 5-nutowe i 1 dłuższy w Wn1

tr = kolejno EZnieU, EZTU, EZnieU1, EZnieU;   red = jak tr, tylko EZnieU jako 3. łuk

4 łuki 5-nutowe w Wn2 (→Wn3)

EZnieU
..

Łuk A w t. 508 na tyle wyraźnie wskazuje półnutę es2 w następnym takcie, że można go zdaniem redakcji uznać za 6-nutowy. Tak też zinterpretowano go w Wf (→Wa). Podobny łuk w KF uważamy jednak za krótszy, 5-nutowy, gdyż rozpoczynająca t. 509 półnuta zapisana jest w sporej odległości od kreski taktowej i nie wydaje się być związana z tym łukiem. Interpretacji tej odpowiada 5-nutowy łuk w Wn. Pozostałe 3 łuki w A (t. 510-511, 512-513 i 514-515) są niewątpliwie 6-nutowe, co również odtworzono poprawnie w Wn (→Wa), a niedokładnie i z błędem – brak łuku w t. 512-513 – w KF. W Wn1 powtórzono zapis KF, dodając pominięty łuk (uzupełnienie jest zresztą niestaranne, gdyż odczytany dosłownie łuk rozpoczyna się od przetrzymanej ćwierćnuty es2 na początku taktu). W Wn2 (→Wn3) łuki ostatecznie ujednolicono, tak iż wszystkie obejmują jedynie ósemki.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Błędy KF , Niedokładności KF

t. 511-515

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Łuk w t. 511 w A (→Wf)

!!!   miniat: Corel t. 511 od 2 + 512-3, tylko dolna 5-linia.                       Łuk tylko 511

Bez łuków w KF (→Wn1)

Łuki w t. 511-512 w Wa

Łuki w t. 511-515 w Wn2 (→Wn3)

TGTU
..

Pominięte łuki to niemal na pewno niedokładność zapisu, tak w A (→Wa), jak w KF (→Wn1). Łuk dodany w t. 512 (tylko!) w Wa to przypuszczalnie pomyłka – tak jak w Wf, sztycharz umieścił łuki w całej linijce, nie zwrócił jednak uwagi, że w Wf linia kończy się o takt wcześniej niż w Wa. W tekście głównym uzupełniamy łukowanie A, łuki skompletowano także w Wn2 (→Wn3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Błędy A , Błędy KF