WfSf
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSf - Egzemplarz Schiffmacher
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 522

gis2 w A (→KFWn, →WfWa)

!!!   miniat: wycinek ten takt, tylko górna 5-linia.           Tu pusta klisza 

g2 w WfSf

kaso przed g2, odrobinę rozsunąć 3. i 4. ósemkę, nie ruszając l.r.

Kasownik obniżający gis2 na g2, wpisany atra­men­tem w WfSf, definiuje wersję, którą zda­niem redakcji można uznać za potencjalnie auten­tycz­ny wariant:

  • Relacja do poprzedzającego, wstępującego pochodu (w t. 520) nie była przez Chopina traktowana rygorystycznie – por. prawzór tych motywów w t. 53-56, gdzie wznoszą­cemu się postępowi diatonicznemu odpo­wia­da opadający postęp chromatyczny.
  • Powstała figura jest ściśle analogiczna do następnych członów progresji w t. 530 i 534.
  • Interwały powstałe pomiędzy dźwiękami przejściowymi a akordowymi w t. 520-521 to kolejno cały ton e2-fis2, półton gis2-a2 i półton h2-c3, taki sam schemat opada­ją­cych interwałów ma figura w t. 522-523, gdy 4. ósemką jest g2: cały ton h2-a2, półton g2-fis2 i półton e2-dis2.
  • Nuta ta ma w tym kontekście wyraźnie przejściowy charakter, nie naruszając po­czucia utrwalonej od t. 516 tonacji E-dur.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych, Autentyczne zmiany i warianty po publikacji, Dopiski WfSf

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.