Wf1
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSf - Egzemplarz Schiffmacher
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 118-124

4 różne akcenty w A

!!!   miniat: na wzór war_22.                        Tu długie 118 i 124, reszta krótkie

4 krótkie akcenty w KF (→Wn)

TGTU

3 różne akcenty w Wf

!!!   miniat: na wzór war_22.                        Tu długi 118, nic 124, reszta krótkie = jak war_11 tylko bez ostatniego,

3 krótkie akcenty w Wa

TGTU bez ostatniego

4 akcenty długie, alternatywna propozycja redakcji

4 długie

Trudno przypuszczać, by w tym kodalnym, wir­tuozowskim fragmencie Chopin chciał różnico­wać rodzaj użytych akcentów w t. 118, 120, 122 i 124. Mimo to znaki w A wyraźnie się róż­nią – t. 118 i 124 mają akcenty długie, a 120 i 122 – krótkie. Porównanie z ana­logi­cz­nymi t. 250-256 niczego nie wyjaśnia – różnice są tam jeszcze większe, tak iż np. znak w t. 252 sięga do połowy taktu, a w t. 256 jest jednym z najkrótszych napisanych w Scherzu. Co wię­cej, widać, że w analogicznych taktach znaki się nie powtarzają, zarówno w ramach jednego ośmiotaktu, jak i pomiędzy nimi:

  • pasaże toniczne mają za pierwszym razem akcent długi i krótki, a za drugim krótki i długi;
  • pasaże dominantowe mają za pierwszym razem akcent krótki i długi, a za drugim długi i krótki.

Być może więc o wielkości znaku decydowały względy pozamuzyczne, np. dbałość o czytel­ność rękopisu. W istocie, większe znaki na ogół kolidują z łukami lub pięciolinią, Chopin mógł więc starać się zapisać je bardzo wyraźnie, by zostały zauważone wśród innych linii. Za trzecim razem, w t. 709-715 akcentów nie ma w żadnym źródle.

Różnice długości akcentów zostały zignorowane przez Fontanę – KF (→Wn) ma 4 krótkie akcenty. W świetle tego, co powiedziano na początku, rozwiązanie to wydaje się być racjonalne i przyjmujemy je w tekście głównym. Jako alternatywne propo­nu­jemy 4 długie akcenty. W Wf odtworzono pisownię A, z wyjątkiem t. 124, w którym akcent przeoczono. Trzy akcenty ma również Wa, w którym jednak użyto tylko krótkich akcentów.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie, Błędy Wf, Niedokładności Wa, Niedokładności KF

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.

Oryginał w: Biblioteka Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina, Warszawa