Zagadnienia : Błędy Wf
t. 1-5
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Ostatnią ósemką l.r. jest w Wf (→Wn1→Wn2) seksta H1-Gis w t. 1 i septyma A1-Gis w t. 5. Porównanie z pozostałymi źródłami partii orkiestry – Wfork (→Wnork), a także RFrork – dowodzi pomyłek sztycharza Wf. Prawidłowy tekst – oktawa Gis1-Gis w obu miejscach – wprowadzono w Wa i Wn3. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy powtórzone Wn |
|||||||||||||
t. 7
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Autentyczność przednutki w postaci drobnej ćwierćnuty budzi tu poważne wątpliwości – w partii I fletu Wfork (→Wnork) występuje w tym miejscu drobna ósemka. Omawianą pisownię uznano za błąd już w Wn i Wa, przy czym obie wprowadzone formy przednutek można uznać za potencjalnie zgodne z pisownią [A]. W tekście głównym przyjmujemy najczęściej stosowane przez Chopina przekreślone ósemki. Patrz cz. I, t. 250. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn |
|||||||||||||
t. 23
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Wskutek zbyt wczesnego rozpoczęcia przenośnika oktawowego użytego do zapisu 1. połowy następnego taktu ostatnią szesnastką jest w Wf omyłkowo fis4. Błąd poprawiono zarówno w Wn, jak i Wa. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn |
|||||||||||||
t. 54
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
W Wf (→Wn1→Wn2) przenośnik oktawowy rozpoczyna się dopiero w następnym takcie. Oczywisty błąd poprawiono w Wa od razu, ale w Wn dopiero w drugim wydaniu (Wn3). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Błędy powtórzone Wn |
|||||||||||||
t. 72-73
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Odwrócony akcent w Wf (→Wa) to prawdopodobnie błąd sztycharza, na co wskazuje zwykły akcent w analogicznym t. 300. W tekście głównym podajemy więc akcent w tym i następnym takcie, tak jak to Chopin oznaczył w t. 300-301. Inna możliwość to niedokładne umiejscowienie widełek w 1. połowie taktu – widełki takie znajdują się (w t. 72 i 73) w partii I klarnetu Wfork (→Wnork). Interpretacja znaku w Wn1 (→Wn2), graficznie bliska wersji Wf, jest jednak sprzeczna z realnym brzmieniem orkiestry, w której najpełniejszą obsadę ma akord w połowie taktu. Niezgodność tę próbowano złagodzić w Wn3, przenosząc znak do t. 73, gdzie stanowi jakby wstęp do autentycznego cresc. w t. 74. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Odwrócenie znaku |