mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 502-503

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Palcowanie wpisane do WfH

!!!   miniat: 2. połowa 502, tylko dolna 5-linia.               od 2. połowa 502:  (212 313 | 4)

Bez palcowania w Wf (→Wn)

Palcowanie Fontany w Wa

4 ostatnie nuty 502 : 3424
..

W WfH powtórzono tu dokładnie palcowanie wpisane w t. 498-499. Zdaniem redakcji, jest prawdopodobne, że kolejność wpisów była odwrotna – Chopin oznaczył palcowanie za drugim razem, co jest często spotykane w jego egzemplarzach lekcyjnych, a uczennica przepisała je przy pierwszym pojawieniu się tej figury oktawę niżej. Fragment palcowania podanego w t. 498 powtórzono tu także w Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Różnice palcowania , Dopiski WfH

t. 503

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

..

W tekście głównym dodajemy kasowniki ostrzegawcze przed e1 i e2. Znaki dodano już w Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 504

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Bez palcowania w Wf (→Wn)

!!!   miniat: 2. i 3. triola, tylko górna 5-linia, bez łuku, akcenty blisko pięciolinii.                Tu pusta klisza 

Palcowanie Fontany w Wa

25 nad ais2-h2
..

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 505-508

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Akcent długi w Wf

!!!   miniat: nic.               EZnieU

 w Wn i Wa

EZnieU1

Krótki akcent proponowany przez redakcję

TGTU
..

Znak pod 2. triolą ma postać akcentu długiego lub krótkiego diminuendo i obie te interpretacje można uznać za uzasadnione. Po analizie znaków we wszystkich trzech analogicznych taktach (t. 504-505 i 508) do tekstu głównego przyjmujemy jednak krótki akcent na wzór t. 504.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wn

t. 508

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Akcenty długie w Wf (→Wa)

!!!   miniat: ta co w następnym takcie.               Tu 3 akcenty długie = EZnieU

3  w Wn1 (→Wn2)

EZnieU1

3 krótkie akcenty w Wn3

EZTU
..

Trzy znaki mają w większości wydań postać akcentów długich lub krótkich diminuend. Rozróżnienie ich w tym kontekście jest zresztą niełatwe i przyjęta przez nas kwalifikacja nie może być uważana za definitywną. W tekście głównym przychylamy się do interpretacji zastosowanej w Wn3, uważając notację analogicznego t. 504 za dokładniejszą.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wn