Zagadnienia : Adiustacje Wa
t. 9
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Nic nie wskazuje na ewentualną autentyczność łuku Wa. Trudno też powiedzieć, czym się kierowano, dodając ten łuk – w analogicznym t. 4 h nie jest przetrzymane. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |
|||||||||||
t. 16
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Arpeggio dodane w Wa jest zapewne dowolnym dodatkiem, o czym świadczą Chopinowskie korekty Wf:
Decymowy akord, również bez arpeggia i z oznaczonym przez Chopina klamerką równoczesnym uderzeniem 1. palcem małej tercji na czarnych klawiszach, występuje w Preludium A op. 28 nr 7. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||
t. 16
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Podany w Wf 1. palec koło nuty dis1 oznacza zdaniem redakcji wykonanie tym palcem równocześnie tercji dis1-fis1. To samo sugeruje palcowanie dodane przez Fontanę w Wa. Brak palcowania w Wn może oznaczać, że cyfrę w Wf Chopin dodał w ostatniej fazie korekt. Podobnie w analogicznym t. 57. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||
t. 16-17
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Z notacji Wf (→Wn) nie wynika jasno, z którymi nutami należy łączyć końce łuku. Odczytany dosłownie, łuk prowadzi od dis2 wewnętrznego głosu do gis2 sopranowej kantyleny. Nie jest to niemożliwe, zwłaszcza że podział na głosy nie jest tu ściśle zanotowany – Chopin wydzielił górny głos tylko w 2. połowie t. 16, gdzie było to konieczne ze względu na różne wartości rytmiczne. Uwzględniając jednak możliwość niedokładnego odtworzenia pisowni [A], co w podobnych sytuacjach nieraz się zdarzało, można ten łuk sensownie przydzielić do górnego głosu, jak to zrobiono w Wa, lub do wewnętrznego pochodu tercjowego h1-dis2 – a1-cis2 – gis1-h1, co proponujemy w tekście głównym. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa |
|||||||||||
t. 17
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
W tekście głównym proponujemy całotaktowy łuk l.r. na wzór autentycznych łuków, obejmujących figury o zbliżonym rysunku w t. 20 i 23-25. Uzupełnienie to wprowadzono także w Wa i Wn3. Podobnie w analogicznym t. 58. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |