Półnuty w Wf (→Wa) zapisane są w taki sposób, że nie ma możliwości przedłużenia ich za pomocą kropki. Można przypuszczać, że notacja ta powstała w wyniku dodania półnut do wcześniejszego zapisu samych ósemek, być może jeszcze w [A]. W każdym razie późniejsze korekty podobnych figur w ekspozycji (por. t. 257-263) oraz notacja t. 605-606, 608, 610 i 613-618 dowodzą, że Chopin zdecydował się na pisownię z wykorzystaniem jednej główki nutowej, a omawiane takty pozostały nieskorygowane przypuszczalnie w wyniku niedopatrzenia (dotyczy to również t. 607, 609 i 619-620).
W tekście głównym nie dodajemy kropki przedłużającej półnutę w t. 602 ze względu na powtórzenie podstawy basowej na końcu taktu (por. t. 245 i 267-270). Nie sposób jednak stwierdzić, czy Chopin rzeczywiście zróżnicowałby pisownię tego taktu w stosunku do sąsiednich.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn, Pominięcie korekty analogicznego miejsca
notacja: Rytm