mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy Wf

t. 285

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez łuku w Wf (→Wn1→Wn2)

!!!   miniat: nic.                 Tu pusta klisza 

Łuk w Wa i Wn3

TGTU
..

Brak łuku w Wf (→Wn1→Wn2) to z pewnością niedopatrzenie sztycharza (lub Chopina w [A]) – por. wszystkie 7 podobnych taktów.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn

t. 290

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

dis2 w Wf (→Wn1)

!!!   miniat: ta miara, tylko górna 5-linia, bez wideł.                   dis2 zamiast h1 na 3. mierze

h2 w Wa, Wn2 (→Wn3) i WfD

TGTU
..

Występująca w Wf (→Wn1) wersja z dis2 jako 10. szesnastką jest niemal na pewno błędna. Dowodzi tego porównanie z analogicznymi t. 289 i 305-306, a także wskazana zapewne przez Chopina poprawka w WfD. Odpowiednie poprawki wprowadzono także w Wa i Wn2 (→Wn3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dopiski WfD , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn

t. 312-313

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuk cis2-h1 w Wf (→Wn)

!!!   miniat: 3. miara 312 i 2 miary 313, tylko górna 5-linia, ścieśnione trochę.           EZTU

Łuk przetrzymujący cis2 w Wa

EZnieU
..

Ze względu na ścisłą analogię tych taktów i t. 296-297 (obejmującą zresztą cały, kilkunastotaktowy fragment), wersja Wa, zachowująca tę ścisłą analogię, może odpowiadać zamysłowi Chopina. Łuk w t. 313 mógł bowiem zostać postawiony z niewłaściwej strony ćwierćnuty cis2 w tym takcie, co zdarzało się w Chopinowskich pierwodrukach – por. np. Koncert f op. 21, cz. III, t. 172-173. W tekście głównym pozostawiamy jednak wersję Wf (→Wn), gdyż oba miejsca różnią się w partii orkiestry: w t. 296-297 przetrzymana ćwierćnuta cis2 jest zdwojona w partii I fletu, natomiast w t. 312-313 – nie.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Odwrócenie znaku

t. 323

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

his i h w Wf (→Wn1→Wn2), interpretacja kontekstowa, i Wn3

!!!   miniat: 2 miary, tylko dolna 5-linia, bez cresc.           Tu # his 2. nuta i kaso h 7. nuta = TGTU

h i h w Wa

Tu pusta klisza 
..

W Wf (→Wn1→Wn2)  podwyższający 2. szesnastkę na his nie jest potem odwołany, przez co także 7. szesnastkę należałoby odczytywać jako his. Jest to z pewnością błąd, który poprawiono w Wa i Wn3. O ile jednak adiustator Wn3 skorygował tylko błędnie zapisaną nutę, dodając przed nią , o tyle w Wa usunięto  sprzed 2. nuty, zmieniając jej wysokość na h. Wersja ta, choć z muzycznego i pianistycznego względu możliwa, jest jednak na pewno dowolna – widoczne w Wf ślady dowodzą, że  dodano dopiero w korekcie, niemal na pewno na polecenie Chopina, który nie brał natomiast udziału w korektach Wa. W tekście głównym podajemy skorygowaną przez Chopina wersję Wf, zapisaną poprawnie w Wn3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 325

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wf (→Wa1) nie ma  przywracającego a2  w ostatniej parze szesnastek. To oczywiste niedopatrzenie uzupełniono w Wn i Wa2 (→Wa3). W tych samych wydaniach dodano jeszcze ostrzegawczy  przed 5. szesnastką a1, co uwzględniamy w tekście głównym, i  przed cis3, co nie wydaje się konieczne. Zachowujemy natomiast występujący we wszystkich wydaniach, formalnie niepotrzebny  przed eis2 w 5. parze szesnastek.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze