|
|
|
|
Wersja Wa, wprowadzona zapewne na podstawie porównania z analogicznymi t. 296-297, może trafnie odgadywać intencję Chopina. Obie pary taktów, tak jak zresztą cały poprzedni fragment, są od strony pianistycznej praktycznie identyczne (nie licząc mało istotnych różnic w oznaczeniach wykonawczych). Zróżnicowanie tego szczegółu nie wydaje się więc uzasadnione, co nasuwa podejrzenie pomyłki – łuk w t. 313 mógł zostać postawiony z niewłaściwej strony ćwierćnuty cis2 w tym takcie. Tego typu błędy, polegające na odwróceniu lub lustrzanym odbiciu znaku, zdarzały się w ówczesnych drukach niejednokrotnie, np. w Koncercie f op. 21, cz. III, t. 172-173, Scherzu b op. 31, t. 265-266 czy Scherzu E op. 54, t. 480-481.
Ocena zróżnicowania tych miejsc ulega jednak zmianie, jeśli wziąć pod uwagę partię orkiestry. W t. 296-297 przetrzymana ćwierćnuta cis2 jest zdwojona w partii I fletu, co powoduje, że mimo braku uderzenia tej nuty w partii fortepianu jest ona doskonale słyszalna. W t. 312-313 nuty cis2 nie gra żaden instrument orkiestrowy i przetrzymanie jej przez pianistę w znacznym stopniu redukuje jej słyszalność w t. 313. Zdaniem redakcji, mogło to być powodem powtórzenia jej w tym miejscu, toteż w tekście głównym podajemy wersję Wf (→Wn) z łukiem motywicznym.
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wf, Odwrócenie znaku
notacja: Rytm
Powrót do adnotacji