Zagadnienia : Przeoczenia znaków aktualnej tonacji

t. 149

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wf nie ma  podwyższającego d1 na dis1, co musi być uznane za niedokładność, gdyż dis1, pojawiło sie wcześniej tylko na dolnej pięciolinii. Znak dodano w Wn i Wa, przy czym w tym ostatnim powtórzono jeszcze  przed dis2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji

t. 190

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wf nie ma znaku chromatycznego przed przedostatnią szesnastką. Brak  jest tu oczywistym błędem, poprawionym zarówno w Wn, jak i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji

t. 221

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

Przeoczony w Wf  podwyższający d1 na dis1 dodano zarówno w Wn, jak i w Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji

t. 272

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wn1 (→Wn2) nie ma  przed drugą ósemką. Jest to z pewnością błąd – pomiędzy dwoma taktami opartymi na tym samym czterodźwięku zmniejszonym zawierającym g ewentualne gis wymagałoby ostrzegawczego , nie mówiąc o przetrzymanym g w partii II skrzypiec. Źródłem pomyłki był prawdopodobnie [A], gdyż  w Wf dodano dopiero w druku. Znak uzupełniono w Wn3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf , Błędy powtórzone Wn

t. 385

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

fis2 w Wf (→Wa1)

!!!   miniat: motyw 385 + ćwierćnuta 386 (od g2 do g2), tylko górna 5-linia, bez napisów.                        Tu pusta klisza 

f2 w Wn, Wa2 (→Wa3) i WfH

TGTU = kaso f2.

..

Brak znaku przed ostatnią szesnastką to najprawdopodobniej przeoczenie Chopina. Przywołanie przez solistę jednego z głównych tematów tej części w nowej, ale dobrze przygotowanej tonacji C-dur, przynosi uspokojenie po burzliwym fragmencie orkiestrowym. W takim kontekście odejście od oryginalnego, diatonicznego przebiegu frazy nie wydaje się uzasadnione i brzmi obco. Kasownik dodany w Wn niemal na pewno nie jest autentyczny, tym bardziej znak dodany w Wa2 (→Wa3), ale znak dopisany w WfH (prawdopodobnie ręką uczennicy) może pochodzić od Chopina.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Dopiski WfH