Zagadnienia : Błędy wynikające z poprawek
t. 441
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
W Wf nie ma podwyższającego c2 na cis2. Widoczne ślady poprawek w druku ujawniają, że początkowo było tam ais1, które zostało w korekcie przeniesione na właściwą wysokość, jednak bez . Oczywiste przeoczenie – sztycharza lub Chopina przy oznaczaniu poprawki – zadiustowano zarówno w Wn, jak i Wa. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy wynikające z poprawek , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||
t. 537
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Wersja Wf jest niemal na pewno błędna – por. wszystkie pozostałe analogiczne figury. Zarówno w Wn, jak i Wa uzupełniono łuk przetrzymujący h, ale tylko w Wn3 dodano kropkę przedłużającą tę nutę. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||
t. 555
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Krzyżyk przed ostatnią szesnastką w Wf jest niemal na pewno błędem – dowodzi tego porównanie z analogicznymi t. 196, 200 i 551, wsparte skreśleniem niepotrzebnego znaku w WfJ. Niezręczny postęp eis2-dis2, omijający akordowe e2, zwrócił uwagę adiustatorów zarówno Wn, jak i Wa. Ślady poprawek widoczne w Wf świadczą o korygowaniu omawianej nuty z dis2 na eis2, co pozwala w pewnym stopniu zrozumieć mechanizm błędu – celem korekty było niewątpliwie e2, jednak wraz z główką nutową sztycharz pomyłkowo przeniósł także (por. Sonatę b op. 35, cz. III, t. 20). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Dopiski WfJ |
|||||||||||
t. 607
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Niejasna i najprawdopodobniej błędna notacja Wf miała przypuszczalnie wyglądać tak, jak dwa takty później – półnuta d2 poprzedzona przednutką a2. Tę narzucającą się interpretację przyjmujemy do tekstu głównego; zastosowano ją już w Wa. Natomiast wersja Wn może być wersją pierwotną, uzupełnioną przez Chopina w ostatniej korekcie Wf. Jako dopuszczalny wariant podajemy przednutkę krótką – patrz t. 609. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||
t. 667-670
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
W Wf wewnętrzne, dublujące tryl nuty tremolanda nie mają kropek przedłużających. Niedokładność tę poprawiono w pozostałych wydaniach. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne |