Zagadnienia : Błędy Wa
t. 321
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
W tekście głównym podajemy niebudzącą wątpliwości źródłowych ani muzycznych wersję Wf. Oktawa w Wn i Wa może być albo pomyłką, albo adiustacją, przy czym w każdym z tych wydań przyczyna mogła być inna. W każdym przypadku dziwi nieuwzględnienie przez adiustatorów analogii z dwoma poprzednimi taktami. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
||||||||
t. 324
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
W WfH cyfry palcowania dla 5. i 4. od końca szesnastki – 1-2 – wpisane są dwukrotnie, różnymi ołówkami. Ponieważ oba razy wpisano te same cyfry, wydaje się, że ktoś, kto wpisywał je za drugim razem nie zauważył pierwszego zapiu lub chciał poprawić jego czytelność. W obu wypadkach jednym z piszących mógł być Chopin, toteż cyfry te uwzględniamy w tekście głównym. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wa , Dopiski WfH |
||||||||
t. 351
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Odczytany dosłownie, znak w Wf (→Wn) jawi się jako zagadkowy – wyznacza bowiem lokalną kulminację dynamiczną, po której należy się raczej spodziewać diminuenda, nie mówiąc już o crescendo na jednej nucie, na fortepianie problematycznym. Najprawdopodobniej mamy więc do czynienia z niedokładnością lub nawet błędem. Rysują się dwie prawdopodobne możliwości – znak został niedokładnie umieszczony (np. przesunięty w prawo w stosunku do zapisu w [A]) lub odwrócony. W tekście głównym przychylamy się do pierwszej z nich ze względu na podobnie zniekształcone widełki w Koncercie f op. 21, cz. II, t. 84. Brak żnaku w Wa1 (→Wa2) wydaje się być przeoczeniem, uzupełnionym w Wa3. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wa , Odwrócenie znaku |
||||||||
t. 353
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
W Wa1 jeden z kasowników umieszczony jest pomyłkowo przed dolną nutą 1. akordu, a1 (które nie wymaga znaku), zamiast przed najwyższą nutą, którą w związku z tym należałoby odczytywać jako dis2. Wyciąg w tej wersji byłby sprzeczny z partią orkiestry, w której pierwszy obój, pierwszy klarnet i pierwsze skrzypce mają zgodnie d2. Błąd poprawiono już w Wa2 (→Wa3). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa |
||||||||
t. 391
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
W Wa2 (→Wa3) nie ma klinika przy 1. ósemce taktu. Jest to z pewnością przypadkowe pominięcie, skutek uboczny dowolnej zmiany wysokości tej nuty – patrz sąsiednia uwaga. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wa |