mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 105-117

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

3 akcenty długie w Atut

!!!   miniat: t. 105-106 i półnuta 107, tylko pr.r.; ścieśnione.          TGTU = 3 długie 105, 107 i 117

3 krótkie akcenty w Wf (→Wa)

krótkie zamiast długich

2 krótkie akcenty w Wn

tylko 107 i 117
..

Akcenty długie w t. 105, 107 i 117 podajemy na podstawie Atut. W wydaniach odtworzono je jako krótkie, a w Wn znak w t. 105 przeoczono.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Błędy Wn

t. 123-125

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

e powtarzane w Atut

!!!   miniat: nic.                Tu pusta klisza 

e przetrzymane w Wf (→Wn,Wa)

TGTU (2 łuki)
..

Łuki przetrzymujące podstawę basową e zostały dodane – z pewnością przez Chopina – w korekcie Wf (→Wn,Wa). W t. 124, rozpoczynającym nową linię tekstu, brak w Wf dokończenia łuku z poprzedniego taktu, co jest pospolitym błędem, w przypadku łuków przetrzymujących nie mającym wpływu na rozumienie zapisu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Autentyczne korekty Wf

t. 130

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Akcent długi w Atut

!!!   miniat: nic.                  TGTU

Krótki akcent w Wf (→Wn,Wa)
..

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf

t. 145-146

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuk motywiczny Wf (odczyt dosłowny→Wn1→Wn2)

!!!   miniat: t. 145 i 2 miary 146, ścieśnione, tylko górna 5-linia.                      EZnieU

Łuk motywiczny w Wf, możliwa interpretacja

EZnieU1

Łuk przetrzymujący f1 w Wa i Wn3

EZTU
..

W tekście głównym podajemy interpretację łuku Wf (→Wn1→Wn2), przyjętą w Wa i Wn3. Chopinowski sposób notowania łuków przetrzymujących jako krótkich łuków dochodzących do nuty przedłużającej niejednokrotnie powodował błędną ich interpretację. Nie można jednak wykluczyć innych możliwości – łuk w autografie mógł być poprowadzony nad górnym głosem, gdyż przenoszenie łuków na stronę główek nutowych było rutynowym zabiegiem, często stosowanym przez sztycharzy.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 149

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wf nie ma  podwyższającego d1 na dis1, co musi być uznane za niedokładność, gdyż dis1, pojawiło sie wcześniej tylko na dolnej pięciolinii. Znak dodano w Wn i Wa, przy czym w tym ostatnim powtórzono jeszcze  przed dis2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji