mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 665-666

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Palcowanie wpisane do WfD

!!!   miniat: 7 szesnastek 665, tylko górna 5-linia.      Tu od 1. szesnastki   (45 45_3 5_5_ | 5_3_ _5__ 4) do a2 w ostatniej grupie 666.

Bez palcowania lekcyjnego
..

Palcowanie w WfD dość wyraźnie odbiega wielkością i krojem od innych wpisów w tym egzemplarzu, tak iż nie wydaje się, by mogło wyjść spod ręki Chopina lub panny O'Meara. Mimo to, jest to palcowanie praktycznie identyczne z tym, które Chopin wpisał nad podobnym pochodem chromatycznych kwart w egzemplarzu Grand Duo Concertant Dbop. 29, należącym do panny Forest.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD

t. 667-670

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

g2 i fis2 w zapisie tremolanda w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: t. 667, tylko górna 5-linia, bez napisów.             Tu miniatura tr bez kropek przy tych nutach;             miniatura red z kropkami

Wcześniejsza, autentyczna notacja bez tych nut

TGTU
..

Notacja źródeł, w której tryl na fis2(3) zdublowa­ny jest w zapisie tremolanda, powstała w wyniku uzupełnienia w korekcie Wf notacji takiej, jak w analogicznych t. 329-332. Zmiana miała zapew­ne na celu sprecyzowanie, w jaki sposób należy połączyć oba elementy tej figury, w szczegól­ności którą nutę trylu – górną czy główną – grać jako pierwszą. Ostateczny rezultat tej korekty nie zo­stał jednak przez Chopina w pełni skontrolo­wany, o czym świadczy pozostawienie kilku wyraźnych błędów (patrz sąsiednia uwaga). Jest też możli­we, że Chopin uległ tu wpływowi np. wydawcy, gdyż w napisanym jako pierwszy, ale wydanym trzy lata później Koncercie f (cz. I, t. 179-180 i 335-336) zachował swoją oryginal­ną, pomysłową i ekonomiczną pisownię. Z tych względów w tekście głównym podajemy notację pierwotną, analogiczną do ekspozycji.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 667

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

Jako górną nutę tremolanda Wf ma c3 zamiast​​​​​​​ h2, którego należałoby się spodziewać, biorąc pod uwagę następne takty i analogiczną frazę w t. 329-332. Oczywistą pomyłkę sprostowano zarówno w Wn, jak i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn

t. 667-670

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wf wewnętrzne, dublujące tryl nuty tremolanda nie mają kropek przedłużających. Niedokładność tę poprawiono w pozostałych wydaniach.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne

t. 667

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wa przed oktawą H1-H i półnutą h2 dodano ostrzegawcze kasowniki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa