Wa3
Tekst główny
Atut - Autograf pierwszego Tutti
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 391

g1 w Wf (→Wa1)

!!!   miniat: ost. ósemka 390 + 1. ósemka 391, tylko górna 5-linia, bez wideł.                 EZTU = nuta + łuk + klinik

g2 w Wn

EZnieU = nuta z łukiem i klinikiem

g3 w Wa2 (→Wa3)

EZnieU1 = nuta + łuk

Wersja Wn to niemal na pewno adiustacja – uznano być może, że przenośnik oktawowy rozpoczyna się zbyt późno. Z kolei zastosowaniem analogicznego rozumowania do wersji Wn można wyjaśnić powstanie wersji Wa2 (→Wa3). O tym, że w Wf nie ma tu pomyłki świadczy dodatkowy (oprócz już wydrukowanego), zamaszysty łuk f3-g1 dopisany przez Chopina w WfD. Połączony łukiem interwał melodyczny, przekraczający rozpiętość przeciętnej ręki, to chwyt wyrazowy kilkakrotnie użyty przez Chopina (por. np. cz. II, t. 65-66, czy Nokturn H op. 62 nr 1, t. 88-89).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.