op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 11, Koncert e-moll, cz. I
W Wn takty te oddzielono podwójną kreską taktową, co było rutynowym zabiegiem przy zmianie oznaczenia przykluczowego. W tekście głównym zachowujemy niewątpliwie autentyczną pisownię Wf (→Wa) z pojedynczą kreską – autografy Chopina dowodzą, że kompozytor na ogół nie stosował podwójnych kresek przy zmianach tonacji (por. np. Mazurek C op. 24 nr 2, t. 56).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wn
notacja: Skróty pisowni i inne