- « Poprzednia
- 1
- …
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- …
- 200
- Następna »
t. 181-182
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
W tekście głównym dodajemy ostrzegawcze kasowniki przed przednutką d2 w t. 181 i c2 w t. 182. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
||||||||
t. 181
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Wersja Wn1 (→Wn2) jest z pewnością błędna – por. analogiczny t. 536. Sztycharz musiał pomyłkowo spojrzeć linijkę niżej i wstawił tu końcówkę podobnie wyglądającego t. 185. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn |
||||||||
t. 182
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn |
||||||||
t. 182-183
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Tak jak ostatnia cyfra w t. 141, dwójka wpisana w WfH może być uznana za Chopinowską, toteż uwzględniamy ją w tekście głównym. Implikuje ona palcowanie odmienne od podanego przez Fontanę w Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Różnice palcowania , Dopiski WfH |
||||||||
t. 185
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Akord na ostatniej mierze ma w źródłach trzy dźwięki w t. 185, a cztery w analogicznym t. 540. Zdaniem redakcji, nie daje to jednak pewności, czy Chopin rzeczywiście chciał zróżnicować ten szczegół. Obie wersje dobrze brzmią, kompozytor mógł więc się wahać przy wyborze jednej z nich. To z kolei mogło spowodować kreślenia utrudniające odczytanie [A] lub przypadkowe pominięcie korekty jednego z tych miejsc, co dość często się Chopinowi zdarzało (por. np. Sonatę b op. 35, cz. II, t. 10-11 lub Mazurek g op. 24 nr 1, t. 26-27). W tej sytuacji proponujemy jako dopuszczalny wariant wersję czterodźwiękową tego akordu, umożliwiającą wykonanie w obu miejscach jednakowego tekstu. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- …
- 200
- Następna »