op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 27 nr 2, Nokturn Des-dur
Począwszy od seksty des2-b2, cztery kolejne dwudźwięki zapisane są w A w sposób opisany w uwadze do t. 11. Także w omawianym miejscu pisownia ta niemal na pewno nie odpowiada ostatecznemu zamysłowi Chopina, o czym świadczy zaniechanie jej w następnych dwudźwiękach.
Powodem zmiany pierwotnej, jednogłosowej notacji na dwugłosową była prawdopodobnie pryma zwiększona as2-a2. Chopin przekonał się na przykładzie wcześniej wydanych utworów, Ballady g op. 23 i Wariacji B op. 12, że stosowany przez niego zapis jednogłosowy łatwo prowadzi do niejasności i błędów (w Balladzie w t. 171 nutę b2 w 4. ćwierćnucie kwintoli wydrukowano w Wf w taki sposób, że w opartym na nim Wn przydzielono ją do 5. ćwierćnuty; podobne nieporozumienie miało prawdopodobnie miejsce w Wariacjach w t. 110).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Poprawki A
notacja: Rytm
