Wf1
Tekst główny
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Późniejszy nakład Wn1
WnT - Egzemplarz z Torunia
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
WfFr - Egzemplarz Franchomme'a
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa3 - Późniejszy nakład Wa1
porównaj
  t. 44

Różne akcenty w A i Wf

 w Wn

Jednakowe akcentyw Wa

Notacja A jest dość jasna – mimo niewielkiej różnicy długości oba znaki są z pewnością akcentami. Można ewentualnie zastanawiać się, czy ta różnica długości jest znacząca, a jeśli nie, to czy mamy do czynienia z akcentami długimi czy krótkimi. Zdaniem redakcji, zarówno względy graficzne, jak i muzyczne przemawiają za zróżnicowaniem akcentów.

Wersja Wn jest niemal na pewno niedokładna – znaki biegną od nuty do nuty, co było jedną z reguł charakterystycznych dla publikacji tej firmy.

Nasze odczytanie A jest dodatkowo potwierdzone wersją Wf, które było dość dokładnie sprawdzone przez Chopina, a które w tym miejscu jest znacznie bliższe notacji A niż Wn.

W Wa słusznie odczytano znaki Wf jako akcenty, ujednolicono jednak ich kształt, uznając różnice długości za niedokładność zapisu.

 

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.

Oryginał w: Muzeum Fryderyka Chopina, Warszawa