op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
op. 16, Rondo Es-dur
Znaki chromatyczne w prowadzonym równoległymi sekstami pochodzie na 2. i 3. mierze taktu (aż do ósemki h2-gis3) zapisane są w źródłach tak, jakby stanowił on osobny takt, a l.r. była w dużej części lub w całości zapisana na osobnej (dolnej) pięciolinii:
- w Wf znaki chromatyczne występują przed każdą nutą pr.r., łącznie z pierwszym gis1, oraz przed siedmioma nutami l.r. – od h do gis1 i h1;
- w Wn powtórzono wszystkie znaki występujące w Wf oprócz
przed pierwszym h l.r., a ponadto dodano znaki przed 2. częścią undecymoli l.r., od cis2 do a2; - w Wa znakami opatrzono każdą nutę w obu rękach.
Tekst główny opieramy na notacji Wf, usuwając trzy naszym zdaniem najmniej uzasadnione znaki ostrzegawcze – 
przed gis1 pr.r. i kasowniki przed h i h1 w l.r.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn, Znaki ostrzegawcze
notacja: Wysokość
