mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 109

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

Pominięty przez Chopina w A podwyższający des3 na d3 został dodany tylko w Wa i Wn2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 117-120

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez  w A (→Wn→Wf)

!!!   miniat: nic.            Tu pusta klisza 

 na końcu t. 117 w Wa

EZnieU

[] proponowane przez redakcję
..

Brak znaku  w A (→Wn→Wf) może być zwykłym przeoczeniem, związanym z przejściem na nową stronę A (od t. 119). Możliwe też, że Chopin pominął ten znak ze względu na użycie tzw. pedału diminuendo (stopniowego puszczania pedału) – por. np. cz. I, t. 300. Znak  dodany w Wa jest niemal na pewno nieautentyczny – por. autentyczną pedalizację t. 93-94 i 109-110 (a nawet 85-86). Biorąc pod uwagę, iż w omawianych taktach akord będący podstawą pasażu nie zmienia się po dwóch taktach, redakcja uważa za prawdopodobne, że Chopin miał na myśli jego dłuższe wybrzmienie na pedale, co wyraża proponowane przez nas uzupełnienie znaku  w t. 120.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Brak znaku zdjęcia pedału

t. 125-129

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez łuków l.r. w A

Łuk w t. 125-126 w Wn1 (→Wf)

2 łuki w t. 125-128 w Wa

Łuk w t. 125-129 w Wn2
..

Zdaniem redakcji, łuk l.r. w t. 125-126, pojawiający się w Wn1 (→Wf→Wa), mógł być dodany przez Chopina. Wskazują na to poprawki łuków pr.r. – jeśli to Chopin zlecił połączenie łuków pr.r. na przejściu tych taktów, to mógł także dopisać łuk l.r., niejako dla podkreślenia, że jednotaktowe łuki z t. 121-124 już tu nie obowiązują. W Wa dodano ponadto łuk w t. 127-128 (na wzór łuku, jaki wydanie to ma w pr.r.). Łukowanie obu rąk uzgodniono także w Wn2. W tekście głównym zachowujemy notację A, gdyż łuki Wa i Wn2 są z pewnością dowolne, a łuk dodany w Wn1, nawet jeśli pochodzi od Chopina, należy prawdopodobnie wiązać z poprawkami błędnych łuków pr.r.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn

t. 137

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez określenia w A (→Wn→Wf)

!!!   miniat: nic.                Tu pusta klisza 

Fl. w Wa

[Flauto] proponowane przez redakcję
..

W tekście głównym proponujemy uzupełnienie informacji o instrumencie wykonującym solową figurację melodyczną. Odpowiednią wskazówkę dodano już w Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 145-160

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez łuków l.r. w A (→Wn1→Wf)

!!!   miniat: t. 145, tylko dolna 5-linia, bez as pr.r.              Tu na kliszy 4 as pr.r. w t. 145, 149, 153 i 155 na dolnej pięciolinii (bo w innym wariancie będą na górnej –  145 EZTU)

Łuki l.r. w Wa

Wszystkie wymienione łuki od strony główek. Łuk 145 (do es 146 EZnieU1) + 149-150 według pr.r. (EZnieU1) + od es1 150 do g1 151 + 152 nad triolą + 153-4 wg pr.r. + 155-6 wg pr.r. (oba łuki, drugi do es1) + 158-9 dwutaktowy + 159 od b do f1 + 160 od przednutki do półnuty + 4 as pr.r. (145, 149, 153, 155) na górnej pięciolinii (145 EZnieU).

Łuki l.r. w Wn2

łuki jak TGTU pr.r., zawsze od strony główek: 145 do es 146 + 149-150 (2 łuki) + 152 + 153 do es 154 + 155 do es 156 + 156 do as 157 + 158-160 (ten ostatni aż do półnuty, bez łuczka przednutki) + 159 razem z kropką + 4 as pr.r. na górnej (jak w war. 22)
..

W całym tym odcinku Chopin wpisał w A tylko jeden łuk w partii l.r., w t. 146. O tym, że zrezygnował następnie z powtarzania łuków zapisanych w pr.r., świadczy zapis t. 160, rozpoczynającego nową stronę w A – w partii l.r. widać tam skreślenie łuku dochodzącego do półnuty as i sugerującego kontynuację z poprzedniego taktu. Tak więc uzupełnienie łuków, wprowadzone w całym odcinku w Wa (prócz t. 157) i Wn2, to dowolność niemal na pewno nie odpowiadająca intencji Chopina. Dodane łuki są zresztą inne w Wa niż w Wn2, gdyż w każdym z nich kopiowano łuki pr.r., które w Wa odpowiadają w zasadzie łukom Wn1, a w Wn2 – łukom A (por. t. 152, 156, 157-158 i 159).
W tekście głównym zachowujemy notację A. Bardziej skomplikowane od strony źródłowej sytuacje w t. 146-148, 148 i 154 oraz 151 omawiamy osobno.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn