Wn1
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 54

W ostatniej ćwierćnucie l.r. A ma dodatkową nutę Es. Jest to niemal na pewno błąd osoby pogrubiającej pewne fragmenty Tutti (patrz charakterystyka A). Co ciekawe, nuty tej nie ma w wydaniach, mimo że w Wn1 nie widać śladów jej usuwania. Być może więc w czasie, gdy A służył jako podkład do Wn1, pogrubień i błędu nie było (nie jest to rozstrzygający argument, gdyż sztycharz mógł po prostu pomylić takty, drukując oktawę z t. 53).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Obce dodatki w rękopisach, Błędy A, Autentyczne korekty Wn

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.