mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Rytm
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Rytm

t. 33

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Ósemki w A

!!!   miniat: nic.                   TGTU (pusta klisza)

Szesnastki w Wn (→Wf→Wa)

druga beleczka (EZnieU)
..

Zdaniem redakcji, użycie w wydaniach wiązania szesnastkowego to wynik niedokładności sztycharza Wn1. W A podobne grupy zapisane są jako ósemki we wszystkich trzech analogicznych taktach (t. 14, 33 i 82) i nie wydaje się, by Chopinowi mogło zależeć na zmianie tej pisowni.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 35

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

..

Widoczne w A skrobania świadczą o dwóch poprawkach w obrębie septymoli ósemek:

  • przeniesieniu półnuty ges2 ze środka septymoli na początek taktu;
  • usunięciu zbędnej (błędnej) belki wiązania szesnastkowego.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A

t. 36

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Notacja jednogłosowa w źródłach

!!!   miniat: te 3 akordy, tylko dolna 5-linia, bez pedału.           Bez wydzielania środkowego głosu

Dwugłosowa notacja proponowana przez redakcję
..

Wyodrębnienie graficzne wewnętrznego głosu trzech ostatnich akordów za pomocą osobnego wiązania pochodzi od redakcji. Było to konieczne dla oznaczenia, iż tego właśnie postępu dotyczy znak , wpisany przez Chopina w A pomiędzy nutami akordów w sposób niemożliwy do odtworzenia w druku.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 41

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Szesnastka w A i Wn2

!!!   miniat: 2 ostatnie nuty (i pauza pomiędzy), tylko górna 5-linia, bez wideł łuków napisów i kropek.        TGTU

Trzydziestodwójka w Wn1 (→Wf→Wa1→Wa2)

Wfna  = beleczka wiązania na końcu taktu (EZnieU)

Trzydziestodwójka w Wa3

EZnieU, ale pauza trzydziestodwójkowa
..

Zapis rytmiczny większości wydań jest niepoprawny, gdyż grupa liczy tylko 8½ szesnastki. Jest to więc najprawdopodobniej pomyłka sztycharza, który przypuszczalnie dodał beleczkę wiązania niejako "automatycznie" – w podobnych sytuacjach częściej występują figury, w których nuta po pauzie jest krótsza od poprzednich. Por. podobną sytuację w t. 81. Błąd zadiustowano w Wn2 według A oraz dowolnie w Wa3 (ta ostatnia wersja nadal jest błędna, gdyż grupa liczy – wbrew oznaczeniu – tylko 8 szesnastek.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 41

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

..

W Wn2 przednutkę połączono łukiem z następującą szesnastką. Jest to rutynowa adiustacja, w tym kontekście niefortunna, gdyż sugerująca przetrzymanie przednutki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn